never mind , hyunin

0.1

"Duydunuz mu? Bay Yang tüm ailesini dün gece öldürmüş ve sonra kendi kafasına sıkmış. Polisler herkesin öldüğünü düşünürken çatıda çıtırtı duymuşlar ve baktıklarında en küçük oğlan orda duruyormuş."

"Nasıl yani Jeongin yaşıyor muymuş?"

"Evet evet."

"Ah zavallı, tüm ailesi gözlerinin önünde katledildi. Bu yaşta psikolojisi bozuldu."

"Abilerini çok seviyordu bir de."

Dün gece mahalle art arda silah sesleriyle ayağa kalkmıştı. Mahalleliler sesin mahallenin sonundaki büyük evden geldiğini fark etmişlerdi. Mahalle sabaha kadar polis kaynıyordu ve şimdi de kadınlar sokak kaldırımında toplanmış etraftan duydukları olayları anlatıyorlardı.

" Gerçekten üzüldüm. Min hi çok genç ve tatlıydı, her zaman çocuklarına iyi bir anne olmak için çabaladı. Hatırlıyorum da, bazen bizimle tam burada sohbet ederdi. Her zaman da ikramda bulunurdu."

"Adam neden yapmış ki bunu? Yani koskoca Yang'lar, adamın tüm dünyada şirketi var. Geçim derdi yok o yok bu yok."

"Onu bilemeyiz artık." Kadınlar fikirlerini tartışmaya devam ederken konuşmanın en başından beri sessizliğini koruyan Hwang Eun Ae, gözlerini yerden kaldırıp kadınlara baktı.

"Jeongin nerde şu an."

"Ya karakolda ya da yetimhaneye verilmiştir yavrucak. Iyi biri evlat edinse bari"

Bir başka kadın konuşmaya dahil oldu.

"E hiç akrabası falan yok mu?"

"Yok be, adam zaten ailesiyle yıllardır kavgalı. Hatta ailesi Jeonginin doğduğunu bile bilmiyordur. Anne tarafı ise 3 yıl önce öldü diye biliyorum."

Eun  Ae elindeki çayı oturdukları örtüye bırakıp ayağa kalktı. Oturmaya devam edenlere veda ettikten sonra hızla karşı binadaki evine girdi. En üst kata çıkıp zile basıp bir süre bekledi ve kapıyı 7 yaşındaki oğlu Hyunjin açtı.

"Oğlum sen şimdi odana git, biz babanla bir şey konuşacağız." Hyunjin ne olduğunu anlamasa da annesinin aceleci tavırlarından korkup odasına koştu.

Eun Ae hızlı adımlarla salondaki kocasının yanına oturdu.

"Ah geldin mi, neler olmuş?"

"Sadece Jeongin hayatta kalmış."

"Yapma ya."

"Maalesef. Küçük çocuk bu yaşta neler gördü. Akrabası falan da yokmuş, o psikolojiyle yetimhanede yalnız başına kaldı."

" Yapabileceğimiz bir şey var mı ki?"

"Aslında var. Ben diyorum ki acaba Jeongini evlat mı edinsek? Çocuğun 3 abisi vardı hepsini de çok seviyormuş, çok düşkünmüş. E Hyunjinle de aralarında 2 yaş var, Hyunjin ona abilik yapar."

Adam Karısının üzgün ve umutlu bakışları karşısında ne diyeceğini bilemiyordu. 5 yaşındaki bir çocuğun kimsesiz kalmasına göz yummak istemiyordu.

"Bilemiyorum bu ciddi bir şey."

"Evet, evet ama düşünsene bir çocuğun hayatını kurtaracağız."