Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Nidavellir
Xandar isimli gezegende yemek ve uyku ihtiyacını giderdikten sonra Cücelerin Diyarı Nidavellir'e geçmişlerdi. Asgard ile arası iyi olan bu diyara Loki elbette kraliyet işleri vesilesi ile birçok kez gelmişti ama cücelerin onu sevmediğini biliyordu. Gerçi bunda iki yüzyıl önce Thor'a yaptığı ve bir madeni çökertmesine sebep olan şakanın etkisi büyüktü ama bu Loki'nin umurunda bile değildi.
Dağların arasında saklanmış geçitten diyara girdiklerinde Loki merakla cadıya döndü. "Buradan ne alacağız?"
"Bir yakut."
"Peki, bu yakut tam olarak ne yapıyor?"
"Yalan ve doğruyu birbirinden ayırıyor."
Loki dudak büzerek başını salladı. Bu eşyaların kim tarafından yapıldığını hala bilmiyordu ama elflerin güçleri ile başa çıkamayarak dağıtmasına şaşırmıyordu. Bir araya geldiklerinde sahip olan kişiye yenilmezliği bahşedecek kadar güçlülerdi.
"Onu cücelerden nasıl alacağız?"
"Senin sayende."
"Cüce kılığına girip alıp sana mı getireceğim?" diye sordu Loki.
"Hayır, kılığına girdiğin cüce ile karşılaşma ihtimalin yüksek. Bu riski alamayız." dedi Dahlia yavaşça başını sallayarak. "Prens Loki olarak oraya gideceksin ve onlara yakutun Vanirler tarafından yapıldığını, elflerin yüzyıllar önce çaldığını ve babanın emri ile onu alarak bana teslim etmen gerektiğini söyleyeceksin."
Loki'nin kaşları havalandı. "Bir saniye," dedi. "eşyalar Vanaheim'a mı ait gerçekten? Annen Vanir mi?"
Dahlia derin bir nefes alarak göz ucu ile Tanrı'ya baktı. "Midgardlıların bir lafı vardır. Fazla merak kediyi öldürür. Duymuş muydun?"
"Ben de ne zaman bu güzel sohbetimiz bozulacak diyordum. Neyse ki fazla geç kalmadan onu da hallettin."
"Her neyse," dedi Dahlia. "dediğimi anladın mı?"
"Anladım elbette ama birkaç gündür kayıp olduğum için cüceler bunu duymuş olabilir ve beni gördükleri an Asgard'a haber uçururlar."
"Goblin beynini çalıştır biraz." dedi Dahlia. "Asgard'ın prensi kaybolmuş ve bu haber kaosa neden olacakken ailen bunu duyurur mu?"
"Doğru bir tespit." dedi Loki alt dudağını büzerek. "Yakut yalan söyleyeni anlıyorsa biz alırken parlamaz mı?"
"Şöyle ki, uydurduğum hikaye bir yalan sayılmaz. Dahası şuna eminim ki yakut senin yalan söylediğini asla anlamaz." Tanrı'ya doğru eğildi. "Sonuçta mükemmel bir yalancısın."
Aldığı övgü Loki'nin hoşuna gitti. Görkemli başlığını büyüsü ile ortaya çıkarırken omuzlarına dikleştirdi. Görkemle parıldadığını hissederken yüzüne o ışıltılı ama ince bir sinsiliğin hissedildiği gülümsemesini yerleştirdi.
