Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dahlia'nın teklifini kabul ettikten sonra Loki'nin düşündüğü ilk şey diyardan Gökkuşağı Köprüsü olmadan nasıl çıkacakları olmuştu. Çünkü biliyordu ki Heimdall yabancı bir kadınla Asgard'dan ayrıldığı an bunu annesine ve babasına bildirirdi. Hatta kendisi bunları düşünürken kehribar gözlü gözcü onları izliyor olabilirdi.
"Hayır, bizi izlemiyor."
Cadının sözleri ile düşüncelerinden ayrıldığında kaşlarını kaldırarak ona baktı. "Anlamadım?" dedi sorarcasına.
"Heimdall bizi göremez. Yani sakin ol." Hazırladığı siyah bez çantanın kalın askısını başından geçirerek omzuna taktı. Çantayı düzgünce pelerinin altına saklarken sözlerine devam etti. "Sebebini sormadan söyleyeyim. Yaptığım büyü yüzünden beni veya çevremdekileri göremez."
Loki önce ne diyeceğini bilemedi. Dahlia sanki aklından geçen her düşünceyi biliyor gibiydi. Sadece düşüncelerini değil. Hayatındaki birçok şeyi de biliyordu.
"Bunu nasıl yapıyorsun?" diye sonunda.
"Neyi?"
"Aklımdan geçenleri nasıl biliyorsun?"
"Zor değil aslında." dedi omuz silkerek. "Başka bir diyara gideceğimiz için düşüneceğin ilk şey Gökkuşağı Köprüsü olacaktı."
"Peki, nasıl Alfheim'a gideceğiz? Köprü olmadan bu imkansız değil mi?"
"Ah, sevgili Loki." dedi Dahlia gülerek. "Öğrenmen gereken çok şey var."
Dahlia onu arkasında bırakarak mağaranın ağzına doğru yürümeye başladı. Cadının söylediklerinden hiçbir şey anlamayan Loki şimdilik bunu bir kenara bırakarak Dahlia'yı arkasından takip etti. Adımları ona ulaştığında göz ucu ile beyaz teni ay ışığında parlayan cadıya baktı. Güzeldi ama Loki bunun öldürücü bir güzellik olduğunu biliyordu. O yüzden yolculukları sırasında bu gizemli cadının kurbanı olmamak için tetikte kalmaya karar verdi.
Umuyordu ki tüm bu çektikleri kazanmasına değerdi.
๑
Cadı onu bir mağaradan çıkarıp başka bir mağaraya götürdüğünde Loki ister istemez gerilmişti. Karanlık mağarada attığı her adımda bir yıl boyunca Thor gibi gezmek Tanrı'ya daha cazip gelmeye başlamıştı. Çünkü cadının sessizliği onu korkutuyordu.
Karanlıkta yolunu bulmaya çalışarak ilerlerken göğsüne konan bir el onu durdurdu. Başını yavaşça sağa doğru çevirdi. Dahlia sessizce aşağı doğru bakıyordu. Loki merakla onun baktığı yere döndüğünde karanlığın içinde hafifçe parlayan geniş su birikintisini fark etti.
"Atla."
"Anlamadım?" dedi Loki kaşlarını çatarak.
Dahlia derin bir nefes vererek kolunu göğsünden çekti. "Adının Fesatlık Tanrısı değil Salaklık Tanrısı olması gerekmiş bence."
