Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Niflheim
Her ne kadar hiçbir zaman üşüme hissini tatmasa da Niflheim'a adımını attıkları ilk andan itibaren Loki için buz devlerinin diyarında kalmak daha çekici gelmişti. Buz diyarı onları büyük bir fırtına ortaya çıkararak karşılamıştı. Fırtına o kadar şiddetliydi ki birkaç metre ilerledikten sonra cadı ile beraber geçidin bulunduğu mağaraya geri dönmek zorunda kalmışlardı.
Cadı üşümemek için yaptığı iksirinden bir tane daha içerken hafifçe elini savurarak mağaranın ortasında bir ateş yakmıştı. Ateş hemen görevini yerine getirerek onları ısıtırken Dahlia ateşe en yakın taşlarından birine oturarak kollarını kendine sardı. Ateşe yakın olmasına rağmen kürke çevirdiği pelerini çıkarmamıştı.
"Gerçekten inanılmazsın." dedi deri kıyafeti ile ayakta dikilmeye devam eden Tanrı'ya bakarak. "Bu ateşe rağmen hala ısınamadım ama sen böyle geziyorsun."
Loki omuz silkerek cadının yüzünü görebilecek şekilde kayalardan birine oturdu. "Dediğim gibi ben üşümem."
"Yanlış anlamada acaba babanın buz devinden yaptığı bir çocuk olabilir misin?"
Loki güldü. "Doğduğum zamanı düşününce pek sanmıyorum."
"Neden?" diye sordu Dahlia kaşlarını çatarak.
"Çünkü o zaman Asgard ve Jotunheim arasındaki kanlı savaş daha yeni bitmişti. Dahası bildiğim kadarı ile babamın hayatında sadece tek bir kadın vardı o da annemdi."
"Ne kadar romantik. Benim ki de anneme ihanet ettikten sonra evlenip üstüne eşini defalarca aldattı."
Cadı sözlerini alayla ve umursamaz bir şekilde söylese de Loki altında yatan acıyı anlayabiliyordu. Masallarda kötülüğün bir gölgesi olarak Kara Kalpli Cadı aslında ruhu yaralanmış babasının sevgisine muhtaç küçük bir kız çocuğuydu. Annesi baş ucunda ona masallar anlatması gerekirken o bir suçu olmadığı halde masalın canavarı haline gelmişti.
Babasının yaptıklarını düşününce Loki, cadının elfi kör etmekten daha fazlasını yapması gerektiğini düşünüyordu.
Belki de bu iş bitince yarım bıraktığı işi ben tamamlarım.
"Bütün bunları nereden biliyorsun?" diye sordu bir anda. "Yani babanın hayatında neler olduğunu nereden biliyorsun?"
"Eğer senin de baban terk ederse ve üstüne onun yüzünden annen ölürse ondan intikam almak için her şeyi öğrenirsin değil mi?"
Loki dudak büzerek başını salladı. "Doğru." Konuşacak kelimeler tükendiğinde etrafı dışarıdaki fırtına kadar soğuk bir sessizlik esir aldı. Loki rahatsızca yerinde kıpırdanırken karnında beliren yüksek sesli gurultu sessizliği bozdu.
Sessizliği bozmak isterken düşündüğüm bu değildi.
Tanrı utançla başını öne doğru eğerken cadı sanki onu duymamış gibi çantasını dizlerine koyarak için karıştırdı. İçinden koyu renkli bir sıvının bir şişe çıkardığında cadı şişeyi Loki'ye uzattı. Tanrı önce ona sonra şişeye baktı.
