Helloooooo! Naber eklem bacaklılar başlıyoruz yeni bölüme veeeee. Karşınızda Ecmel Kutay namı diğer Dev Adam.
Evvvettt hikaye kafamın içinde oturmaya başladı. Nasıl mutluyum anlatamam...
Ve beklenen an...
Elfarto gider, hikaye başlar.
🕸
Barınaktan çıktığım gibi evin yolunu tuttum. Yürüyordum çünkü düşünmem gerekenler vardı. Nova ile çok iyi ilgilenecektim ki zaten başka ilgilenecek hastam yok halisülasyonlar dışında. Bu konuyada gelecek olursak bir an önce psikolojik destek almam gerek yoksa daha kötü olacağım. Demek ki doktorlarda hasta olurmuş..
E tabii Türkiye'de bir kız olduğumu unutmuş karanlık sokakta yürüyordum. Saçmalamayın kesinlikle bir ekeğe ihtiyacım yok kendimi korurum. Ama yani çok şükür o sokaktan çıkıp ana caddeye varana kadar herhangi bir karşı cins görmedim. Evime gelmek üzereydim ama eve gidesim yoktu her zamanki gibi.
Anahtarla ve gelirken aldığım abur cubur poşetiyle cebelleşerek kapıyı açıp içeriye girdim. Evim stüdyo tarzı ama geniş bir yerdi. Genellikle siyah, gri ve beyaz hakimdi. Ha bir de tablolarım. Öyle çok pahalı değil sokakta gördüğüm sanatçıların tabloları. Ve piyanom...
Ellerimi yıkayıp üstümü değiştim ve yemek hazırlamaya koyuldum. Normalde yiyen birisi değilimdir ama bugün uzun süre sonra ilk hastamın gelmesinin şerefine yiyecektim. Ama pilav ve tavuk yiyorsun. Evet içses pilav ve tavuk yiyorum. Çünkü neden olmasındı.
Yemeğimi yiyip bilgisayarımın başına geçtim arkadan sevdiğim bir klasik müzik ve uygulamaya girip Nova'nın bilgilerini ve bugün deftere yazdığım birkaç notu aktardım. Saat 21.30 civarıydı hani kimsenin gelmeyeceği zamanlar. Ama yok Sinan Bey ve Menekşe Hanım gelirdi. Çünkü Eftal'in özel hayatı yoktu.
Ani gelişlerinden hoşnut olmasamda seviyordum bu çocukları. Kendileri hemen hemen her anıda yanımda olan o kişilerdi. Menekşe aynı mahallede doğup büyüdüğüm iki gözümün tek çiçeğiydi. Sinan ise Menekşemin kuzeni ve bizim karşı komuşumuzdu. Şimdiyse mesai arkadaşım. Menekşe okul öncesi eğitimcisi. Çocuklara bayılır...
Menekşe bilgisayara bakıp "Yine mi halisülayson yoksa." diye söylendi Sinan elini onun omuzuna koyup "Bu sefer gerkeç Meno." deyince Menekşe'nin canım çığlıkları tüm evi doldurdu. Zamanında bana iyi gelir diye aldığım ama onu da delirttiğim Karayak cinsi kedim Romeo Menekşe'ye ters ters baktı mavi gözleri yine baygın bakıyordu her zamanki gibi. Ah bee Romeo sana da bir Juliet bulamadık be oğlum. Bulucaz inşallah be.
Aldığım pardon kendime aldığım kolayı içerken resmen canım çeksin diye ballandıra ballandıra içen Menekşe ve Sinan'ın üzerine Romeo'yu atasım geliyordu.
"Hadi gidin evimden uyuyacağım ben." dedim ama bunu bir tek ben duymuşum gibi davrandılar. Çoktan bilgisayardan kendilerine film açmışlardı bile. Mızıkçılığa lüzum yoktu. Yüzümde tebessümle mutfağın olduğu tarafa geçtim ve üçümüze kahve yapıp orta masaya koydum o kadar dalmışlardıki filme ortalarına girmeye çalıştığımı görünce güldüler.
Böyleydim işte ne kadar huysuz görünsemde kızamazdım kimseye Romeo tıpkı bana benziyordu bu yönüyle ve biraz sonra o da gelip kucağıma uzanınca ailem tamamlanmıştı. Sanırım bugün benimleydiler.
Sonunda film bitmişti ve Menekşe hala ağlıyordu aptal kızım o derece duygusaldı."Abartma Meno alt tarafı adam öldü. Zaten kadın ona aşık bile değildi." dedim Sinan da "Harbiden Eftal haklı neden bu kadar duygulandın ki?" diyerek bana destek çıkmıştı bir yandan da onlar için koltukları yatak halinegetiriyorduk. Malum evimde pek misafir ağırlayacak yer yok ama biz sığıyorduk.
"Siz ne anlarsınız benim halimden. Ben kadın için ağlamıyorum, kendim için ağlıyorum. Adam yakışıklıydı ve filmin son 30 dakikası yoktu benim için ne kadar acı vericiydi anlatamam." bu kadar şeyi o kadar hızlı söyledi ki onu tanımasam anlamayacaktım. O hep böyleydi her şeye her açıdan yaklaşırdı ama en çok duygusal açıdan.
Ve sonunda yataklardaydık. Allah'ım çok şükür yaşasın yatak ve ben ikilisi. Sinan çoktan uyumuş belkide 5. rüyasını falan görüyordu. Menekşe'nin de birazdan uyuyacağına emindim. Cenin poziysonu alıp bugün olanları düşündün bir süre ve sonunda uyudum. Malum uzun bir gündü.
🕸
TA DAAAA 3. BÖLÜM
Sınavlardan önce kendime mutlu bir bölüm yazayım dedim umarım medya silinmez çünkü Dev Adamımız orada.
Ecmel Kutay...
Her neyse bu bölüm bence iyidi?
İyi geceler, günaydınlar, iyi akşamlar ve iyi günler dilerim eklem bacaklılar
Elfarto kaçar, hikaye devam eder...
