Stepbrother (bxb)

ᴇɪɢʜᴛ

Ekinlerden gelmiştim. Kapının önünde ayakkabılarımı çıkardım ve zile bastım. Anahtarı almayı unutmuştum salak gibi.

"Neredeydin?" Dedi.

İçeri girerken konuştum, "Ekinde. Sen uyuyordun."

Bunu söylerken yüzüne dahi bakmadan koridorda hızlıca yürümeye başladım. İçimden onunla konuşmak geçiyordu. Bir yandan da istemiyordum. Garip bir ikilemde kalmıştım.

Odama gireceğim sırada duraksadım. Arkamı dönüp onunla konuşmaya yeltendim ama yapmadım. Hemen odaya attım kendimi. Ne diyecektim ki sanki? Bana neden yalan söyledin mi diyecektim? Ben kimdim ki ona hesap soruyordum? Sadece gereksiz bir üvey kardeş, başkası değil...

-

Duştan çıktıktan sonra üzerimi giyinip elime havluyu aldım. Oğuz'un yanına salona doğru ilerledim ve yanına, koltuğa oturdum. Saçlarımı kurulamaya başladığımda bana yaklaştığını gördüm. Tam dibime girip elimde ki havluyu elime dokunarak almıştı. Bu dokunuş ile karnım kasılırken sessizce ne yaptığını izliyordum.

Usulca saçlarımı kurulamaya başlamıştı. Tek bir kelime etmedim, o da benim gibi susarak işini özenle yapıyordu. Neden bu haldeydik? Nasıl bu kadar kısa süre içinde böyle davranmaya başlamıştık? Halbu ki biz sürekli kavga ederdik.

Sonunda kendini durdurmuş, yüzümü izlemeye başlamıştı. Bu sırada içimde ki ses tam sırası demişti. Ekin'in bahsettiği şeyi soracaktım ona.

"Oğuz," dedim ikinci defa adıyla seslenerek. Böyle seslendiğim için gerilmişti sanırım, çünkü yüz ifadesi hemen değişmişti.

"Sevgilin mi var?"

Varsa vardı. Bananeydi ki sanki?

Umarım olumsuz cevap verir diye içimden dua ettiğimi farkettiğimde hemen kendime gelmeye çalıştım. Soruma şaşırdığını çatılan kaşlarından anlıyordum. Bir süre öylece durduktan sonra konuştu.

"Evet, var."

Kulaklarım duyduğum şeye inanmak istemiyordu. Madem sevgilin var bana neden böyle davranıyorsun, demek çok istiyordum. Ağzımdan çıkmıyordu ama bu cümle.

"Peki,"

Sadece bu kelime çıkmıştı o an ağzımdan, sanki boğazım düğümlenmişti. Hemen yanından kalkıp salonu terkettim. Odama doğru giderken sebepsizce yanağımdan çeneme doğru gözyaşı akmıştı. Ben neden ağlıyordum ki şimdi. Bana bir anda böyle güzel davranmaya başlayıp hayaller kurdurduktan sonra sevgilim var demesi sinirlerimi bozmuştu.

Belkide asıl suç bendeydi. Üvey abimden böyle bir şey beklemek hataydı zaten. Hala ondan hoşlandığımı kabul etmiyordum, ama saçma bir şekilde de ağlıyordum. Gerçekten ne yaptığını bilmeyen biriydim ben. O ise benim aklımı karıştıran kötü bir üvey abi.

Rica etsem yorum yapabilir misiniz? Düşüncelerinizi merak ediyorum.