မောင့်ချယ်ရီ ဝေသောမြေ (Emergency Love Story)-Completed

၆

" ဆရာ့အတွက် ယူခဲ့တာ စားလိုက်နော့် "

လက်ထဲကို ထည့်ပေးလာသည့် ဖက်ရွက်အထုပ်တွေဟာ အများကြီးပင်။ ပအို့ဝ်ခေါင်းပေါင်းပေါင်းထားသည့် အမိုးဟာ စကားသံဝဲဝဲဖြင့် ပြောရင်း မုန့်တွေကို အတင်းထိုးထည့်ပေးသည်။

" အမိုး ဒီလောက်အများကြီး မလိုဘူးလေ "

" များများစား များများစားမှ လူနာတွေကို များများကုနိုင်မှာ "

အမိုးစိတ်ကျေနပ်စေရန် မုန့်ထုပ်တွေကိုယူထားလိုက်ရသည်။ ရက်ချိန်းပြန်လာပြသည့်အမိုးဟာ သူ့ကိုပေးရန်အတွက် သီးသန့်လုပ်လာပေးသည့်ပုံပင်။ ရာသီဥတုက အေးနေသော်လည်း မုန့်ထုပ်တွေဟာ ပူနွေးနေဆဲ။ လူနာတွေကို အကုန်ကြည့်ပြီးသွားတော့မှ ဆရာမလေးတွေကို မုန့်ထုပ်တွေပေးလိုက်ရင်း

" အကုန်လုံး အတူတူစားကြတာပေါ့ဗျာ "

" ဟုတ်ကဲ့ဆရာ ကျွန်မတို့ နားနေခန်းထဲမှာ ပြင်ထားလိုက်မယ်နော် "

သူ့အခန်းထဲ ပြန်ကာ လက်ဆေးလိုက်ပြီးနောက် ဗီရိုထဲက ကော်ဖီထုပ်ကိုယူ၍ သောက်နေကျခွက်ထဲဖောက်ထည့်ကာ ဖျော်လိုက်သည်။ ကော်ဖီခွက်ကို ကိုင်ရင်း ဆရာမနားနေခန်းဘက်ရောက်တော့ ပန်းကန်ပြားတွေထဲ ထည့်ထားသည့် မုန့်တွေကို တွေ့လိုက်ရသည်။

"ဆရာရေ ဟင်းထုပ်တွေရော မုန်ညှင်းပေါင်းတွေရော ပေးခဲ့တာ အများကြီးပဲ "

ဆန်မှုန့်နှင့်သေချာပေါင်းထားသည့် မုန့်တွေဟာ အမြင်နှင့်ပင် စားချင်စရာကောင်းလှသည်။

" လာပြီဗျာ ဂျူးချောင်းနဲ့ ငရုပ်ကြော် ရလာပါပြီဗျာ "

ဖြိုးသူဟာ ကျွတ်ကျွတ်အိတ်တွေကို မြှောက်ရင်း အပြေးဝင်လာသည်။ သူ့ကို မြင်တော့ ကိုယ်ရှိန်သပ်ကာ စပ်ဖြီးဖြီးနှင့်ရယ်ရင်း ဆရာမလေးတွေအနား တိုးကပ်သွားသည်။ဂျူးမြစ်တွေကို ရေသေချာဆေးကာ ပန်းကန်ပြားထဲထည့်ပြီး ငရုပ်သီးတောင့်ကြော်တွေကိုပါ ပန်းကန်လုံးထဲ ထည့်လိုက်သည်။ မုန်ညှင်းချဥ်ဟာလည်း ပန်းကန်တစ်လုံးနှင့် သီးသန့်ရှိနေခဲ့သည်။ တာဝန်ကျ ဆရာဝန် ဆရာမစုစုပေါင်းမှ ၅ယောက်သာ ရှိသည်မို့ စားပွဲတစ်ခုတည်းမှာ အတူဝင်ထိုင်ကြလျှင်တောင် နေရာတွေက လွတ်နေသေးသည်။