Christmas Miracle! Έρωτας Από Την Αρχή!

1. Η αφορμή!

Βικτώρια!

Το κρύο, αυτό το πρωινό, ήταν τσουχτερό. Το χιόνι έπεφτε και στόλιζε την Αθήνα, σταδιακά. Αγκάλιαζε το παράθυρό μου και το βλέμμα μου, ασταμάτητα. Οι χιονονιφάδες του, πάγωναν το τζάμι και τα κρυφά δάκρυά μου. Αυτή η μέρα για εμένα, ήταν πάντα η πιο δύσκολη από όλες. Η πιο παγωμένη και η πιο μελαγχολική...

Το πολυτελή αυτοκίνητο της οικογένειάς μου, σταμάτησε έξω από την εταιρεία μου, αργά και προσεχτικά. Οι δρόμοι γλιστρούσαν αρκετά και επικίνδυνα. Είχαν μετατραπεί σε μια όμορφη, αλλά και σε μια παγωμένη παγίδα.

Ο οδηγός, κατέβηκε για να μου ανοίξει την πόρτα. Με πλησίασε και μου έδωσε το χέρι του ευγενικά.

"Φτάσαμε, δεσποινίς!" ψέλλισε, για να μου τραβήξει την προσοχή.

Τότε εγώ πήρα το βλέμμα μου από το κινητό μου και τον ακολούθησα. Αναστάτωσα τα μακριά καστανόξανθα μαλλιά μου Πάτησα στα πόδια μου σταθερά και δυναμικά. Κοίταξα το μεγάλο και μοντέρνο κτήριο, που απλωνόταν μπροστά μου και πλησίασα την είσοδό του. Πέρασα την αυστηρή υποδοχή και κάλεσα το ασανσέρ. Αμέσως μετά χάθηκα σε αυτό...

Όταν οι πόρτες του άνοιξαν ξανά, αντίκρισα την βοηθό μου. Εκείνη με περίμενε εκεί, με ένα ποτήρι ζεστό καφέ και ένα ευδιάθετο χαμόγελο, όπως έκανε κάθε πρωί. Έφτιαξε τα γυαλιά της και το γιακά στο μπορντό σακάκι της και με καλημέρισε.

"Με μπόλικο γάλα και ελάχιστη ζάχαρη..." είπε και αμέσως μου τον έδωσε.

"Σε ευχαριστώ, Ηλιάνα!" της απάντησα, προσπαθώντας να φορέσω στα χείλη μου με το ζόρι ένα χαμόγελο.

"Έχω τα αποτελέσματα της προηγούμενης κολεξιόν. Ήταν ονειρική, δεσποινίς Βικτώρια... Όλοι μιλάνε για αυτήν!" έλεγε με ενθουσιασμό, όσο με συνόδευε στο γραφείο μου.

"Σε τι στάδιο βρίσκεται η καινούργια;" την ρώτησα και αμέσως κοντοστάθηκα.

"Βρίσκεται ήδη στο σχεδιαστήριο... Θα κάνετε αρκετά παιδιά χαρούμενα, αυτά τα Χριστούγεννα!" είπε βιαστικά. Ύστερα παρατήρησε το βλέμμα μου.

Εκείνο είχε σταματήσει, όπως και η καρδιά μου. Είχε θολώσει και εστιάσει στα όμορφα λουλούδια, που βρίσκονταν πάνω στο έπιπλο με τα σχέδιά μου και τον υπολογιστή μου. Οι γυάλινοι τοίχοι του γραφείου μου, τα είχαν μαρτυρήσει.

Και εκείνα ήταν τα αγαπημένα μου. Μερικά λευκά τριαντάφυλλα, που άνθιζαν αργά. Που περίμεναν εμένα υπομονετικά και έμοιαζαν στην αγαπημένη μου εποχή του χρόνου. Τα λευκά Χριστούγεννα...