Christmas Miracle! Έρωτας Από Την Αρχή!

2. Η συνάντηση!

Βικτώρια!

Το αεροπλάνο προσγειώθηκε στο παγωμένο και μοντέρνο αεροδρόμιο της Βιέννης, με μεγάλη και ιλιγγιώδη ταχύτητα. Η Αθήνα έμοιαζε μακρινή. Σαν μια ανάμνηση... Όμως, η απόσταση είχε πλέον μικρύνει. Ήμουν κοντά του ξανά. Στην πόλη που άφησα στην μέση την ζωή μου. Στο μέρος όπου βρισκόταν εδώ και τέσσερα χρόνια η καρδιά μου.

Ο ουρανός ήταν μαγικός... Πιο όμορφος και στοργικός από ποτέ... Τα γλυκά χρώματά του, αγκάλιαζαν την πόλη και τα τεράστια σύννεφά του. Υποδέχονταν την νύχτα, με έναν αργό ρυθμό.

Ο χρόνος έμοιαζε σταματημένος. Περίμενε εμένα, για να αρχίσει ξανά. Για να τρέξει ως την στιγμή που θα τον αντίκριζα. Που θα άκουγα την φωνή του, για άλλη μια φορά.

"Όλα καλά θα πάνε..." ψέλλισε η φίλη μου, χαϊδεύοντας το χέρι μου.

Αμέσως αναστάτωσα το μαλλιά μου και έλυσα την ζώνη ασφάλειας μου. Την έδιωξα από το σώμα μου και κατέβασα το βλέμμα μου. Ύστερα φόρεσα το παλτό μου και κράτησα τα πράγματά μου. Η Έλενα είχε ετοιμάσει τα πάντα, προτού δεχτώ να την ακολουθήσω. Μα, όταν η πόρτα άνοιξε, όλα άλλαξαν.

Στην καρδιά μου ένιωσα έναν δυνατό παλμό. Έναν και μοναδικό, επειδή αμέσως μετά σιώπησε ξανά. Ήθελε να ξυπνήσει. Προσπαθούσε να ξαναζήσει μετά από πολύ καιρό. Όμως ο φόβος, κρατούσε εκείνη και τα πόδια μου κολλημένα στο έδαφος. Να μην μπορούν να κουνηθούν.

"Βικτώρια;" αναφώνησε διακριτικά και χαμηλόφωνα η φίλη μου. Κυρίως ανήσυχα και λυπημένα...

"Υποσχέσου μου..." ψέλλισα με μάτια βουρκωμένα. Στραμμένα στο κενό... "Υποσχέσου μου, πως εκείνος δεν θα υποφέρει. Πως κανείς δεν θα του κάνει κακό..." της ζήτησα με μια αδύναμη φωνή και ένα μουδιασμένο σώμα.

"Στο υπόσχομαι! Κανείς δεν πρόκειται να μάθει πως ήμασταν εδώ..." είπε εκείνη και τότε εγώ ανοιγόκλεισα τα βλέφαρά μου και προχώρησα.

Διέσχισα τον διάδρομο και τις κυλιόμενες σκάλες, για να βρω την έξοδο. Για να πάρω λίγο καθαρό αέρα... Μα όταν οι αυτόματες πόρτες άνοιξαν και του επέτρεψαν να περάσει, το δάκρυ κύλησε στο πρόσωπό μου αργά. Διέσχισε τα θλιμμένα χαρακτηριστικά μου, για να φτάσει στο κορμί μου.

Εκείνος ήταν παγωμένος. Περνούσε από τα ζεστά ρούχα μου και τον λαιμό μου. Χάιδευε τα μαλλιά μου με έναν νοσταλγικό τρόπο. Τόσο απαλό... Όπως ακριβώς το έκανε και εκείνος, πριν κοιμηθώ.