BİR BANKIN ÜSTÜNDE

2.bölüm

Geçtik en yakındaki banka kız baştaki endişesine oranla daha sakin gibiydi. Oturduk, denizi karşımıza aldık ağır ağır dalga seslerı geliyordu martı sesleri eşliğinde. Banka oturmamızın üstünden yaklaşık 20 dakika geçmişti ama kız tek bir kelime etmemişti. Olduğu gibi denize bakıyordu. Sonunda dayanamayıp ben sordum "sanırım bir şey soracaktınız" diye kız dalıp gittiği yerden hızlıca döndü. Sonra yüzüme baktı neyi nasıl diyeceğini bilemez bir halde. Sonra söze başladı. " Ben.. ben senden yani şey benle sen evlenebilir miyiz?" Bu cümleyi duyduktan sonra başta güldüm. Kız bakışlarını dikleştirip baktıktan sonra ciddileşip " Ben evlilik düşünmüyorum" dedim hele 1 yıl kadar ömrüm kalmışken ameliyat masasına uzanıp uzanmayacagim bile belli değilken evlilik nasıl düşünebilirdim. Zaten annem ile babamın ölümünden sonra evliliğe  küsmüştüm ne de olsa bir gün ben de öldüğmde bir çocuk babasız kalacaktı. Arkadaşlarım evlenme yaşın geldi artık evlenmiyor musun sorularını bile geçiştiriyorken bı anda kaşıma çıkmış evlenelim diye birine evet cevabını vermezdim. Kız bu cevap üstüne beklediği bir şeymiş gibi kafasını salladı. Sonra hiç bir şey demeden başını yine denize çevirdi. Ama bende merak başlamıştı kimdi bu kız? Beni nerden tanıyordu da evlenelim mi sorusunu bana sormuştu. Bu sorular aklımda dolaşırken kıza bakıp " Neden? böyle bir soru sordun ki ben seni tanımıyorum bile" dedim. Kız bunun üstüne " Ailem beni sevmediğim görmediğim biri ile evlendirmek isteyor. Bende sevdiğim biri var dedim. Bunun üstüne o sevdiğim adamı görmek istediler. Ama öyle biri yok. Bende ne yapacağımı bilmez halde yürürken seni gördüm, sende birine zarar verecek bir tip de yok. Belki kabul edersin diye düşündüm. Yani kısa bir süreliğine ailem beni o adamdan vazgeçinceye kadar sonra boşanırız sen yoluna bakarsın bende yoluma diye düşündüm. Ama senin dediklerinden sonra bunun kötü bir düşünce olduğuna karar verdim" dedi.

Kızın söyledilerinden sonra şaşkınlığım daha da arttı. şimdi ne yapmalıyıdım. Bir kız bana güvenmiş ve yardım istemiş bu yardım bir delilik de olsa yardım etmeli miyim  diye düşündüm. Sonra düşüncelerim ardı ardına sıralandı. Zaten ben yüksek olasılıkla öleceğim, bu kıza yardım yardım etmem benim için daha mantıklı bir seçenek olur, hiç olmazsa bir kızın hayatını mutlu yaşamasını sağlayabilirim. Evet evet bunu yapmalıydım. Kıza döndüm aniden " evlenelim" dedim belki çok hızlı bir karar olmuştu ama ben olmasam bile o kız mutlu olacaktı. Kız birden gülümsemeye başladı. Belli ki sevinmişti ve verdiğim kararın doğruluğunu gösteriyordu bana. İşte hiç tanımadığım daha önce hiç görmediğim ismini bile ileriki zamanda öğrenecegim kızla olan hikayem böyle başlamıştı. 

"Şimdi ne olacak" diye sordum kıza, kızda "ailem ile tanışacaksın ve bizi kısa bir süre diliminde evlendirecekler"dedi. Kızın bu  cümlesi üzerine ölüm ile burun buruna olduğumu öğrendiğim gün hiç tanımadığım bir kız ile evlilik kararı aldım, Dünya nasıl bir yerdi bunu anlamak sanırım beni aşan bir şeydi belki de o karanlık yere girince yüzlerime o soğuk toprak atılınca anlarım Dünyanın  işleyişini diye içimden geçirdim. Kıza dönüp "Tamam, ne zaman tanışırm neler söylemeliyim ailene" diye sordum kız bu sorum üstüne çantasından bir kalem bir deftet çıkardı üstüne numarasını yazdı. Sayfayı yırtıp bana verdi ve " bu akşam müsaitsen ara beni, sana diyeceğim yere gel orda konuşalım" dedi. Ben kağıdı alıp cebime sokup "Tamam öyleys görüşürüz" dedim kızda " Görüşürüz" diyip kalktı. Bende kalktım, farklı yönlere doğru yürümeye başladık. Olacaklardan haberiz kaderin bizi bile bile tanıştırdığını bilmeden yavaş yavaş uzaklaştık birbirimizden.