Chapter: 7 - I'm so sorry but it's fake love.

307 34 31
                                    

Hoş geldin, iyi okumalar :) Lütfen yorum bırakmayı unutma 💜💚

"Her şeyi biliyorlar. Neden sorunumuz yok gibi davranmak istedin?"

Taehyung bu yaptığına çok sinirlenmişti Jeongguk'un. Boşanacakları kesinleşmişti ama kendi ailesine ondan önce söylemesi onu çok fazla sinirlendirmişti.

"Çünkü bittiğinde söyleyecektim ya da söyleyecek bir şey olmayacaktı!"

Jeongguk güldü alay eder gibi ve geri çekildi biraz. "Güzel planmış."

"Biz daha kendi aramızda çözmemişken benim aileme nasıl gidip anlatırsın her şeyi?!"

Jeongguk dişlerini sıktı ve yavaşça üzerine yürüdü Taehyung'ın. "Çözülmeyen ne kaldı? Ben bir şeyi mi kaçırdım?"

Taehyung uzaklaşıp ellerini saçlarından geçirerek yüzünü sıvazladı. "Tanrı aşkına Jeon... off!"

Jeongguk umursamaz bir tavırla eşofmanlarını dolabından aldı ve banyoya gitti giyinmek için. Sonrasında çıkıp salona geçip oturdu. Televizyonu açıp misafirlerinin gelmesini bekledi. Taehyung odada kalmış, ne yapacağını düşünüyordu. Annesine ne diyeceğini, babasına ne diyeceğini, onlardan nasıl bir tepki alacağını düşünüyordu.

Dört sene önce Jeongguk'u elinden tutup çekiştirerek anne babasının yaşadığı eve getirmişti Taehyung. İkisi de yol boyunca kahkahalar atarak koşmuşlardı evin kapısına kadar. Kapının önüne geldinlerinde kapıyı hırsla çalmıştı Taehyung. Annesi kapıyı açtığında ise gözlerinden kalpler çıkarak Jeongguk'a dönmüştü yüzünü. "Anne..." demişti. "Ben evleniyorum!"

Şimdi ise tam tersini söyleyecekti. "Anne, boşanıyoruz."

O düşünceleriyle boğuşurken zilin sesini duydu ve odadan çıkıp aşağıya indi. O inerken Jeongguk da kapıya doğru gidiyordu. Jeongguk kapıyı açtığında o da gelmişti kapıya kadar. Annesi yalnız gelmişti ve kapı açılır açılmaz Taehyung'a dikmişti gözlerini. Taehyung, kendisini zorlayarak minicik bir gülümseme belirtisi gösterdi eğilmeden hemen önce. Bakışları ruhunu deliyor gibiydi adeta.

"Hoş geldin anne."

Annesi hiçbir şey demeden içeriye girdi ve salona yürüyüp oturdu. Jeongguk ve Taehyung da takip edip salona girdiler beraber. İkisi de oturdu hiçbir şey söylemeden. Bir süre sessizlik oldu. Sessizliği bozan annesi olmuştu.

"Taehyung."

Taehyung yutkundu ve yere bakan gözlerini annesine çevirdi.

"Efendim."

"Neler oluyor?"

"Ne olsun anne... iyi şeyler olmuyor." diye cevap verdi Taehyung. İçi yanmaya başlamıştı kendisine karşı hissettiği iğrençlik duygusundan dolayı.

"Neden?" dedi annesi kaşlarını kaldırarak. Taehyung'a o kadar sinirliydi ki, hiçbir acıma belirtisi göstermiyordu.

"Jeongguk'a hak etmediği şeyler yaşatıyorum-"

"Ve aldatıyorsun."

Taehyung daha kötü hissedebileceği bir zaman dilimi olduğunu ya da olabileceğini düşünmüyordu şu anda.

"Evet." dedi kısık sesiyle.

Annesi cevabından sonra resmen evi inletmişti Taehyung'a doğru bağırarak.

"Aferin oğluma! Böyle mi yetiştirdim ben seni?!"

Taehyung etrafındaki herkese açıklama yapmaktan ve anlaşılamamaktan çok yorulmuştu. Bu sebeple ne diyorsa ne söylüyorsa katlanıp çenesini kapatacaktı.

Kayıp - TaeKook ✔️Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin