Virüs

Hayat devam ediyor

Bunca olaydan sonra dayıma teşekkür edip muaynehaneden yavaş adımlarla çıktım.Hala olanları aklım almıyor veya almak istemiyordu.Koluma bakarak yürürken birine çarptım ve ikimizde yere düştük.Düşerken refleks olarak gözlerimi kapadığım için kim olduğunu görmemiştim ama yarım saniye farkla 2 "ah!"sesi çıktığı için onunda düştüğünü anlamak zor değildi.Hemen gözlerimi açıp ayağa kalktım bu bir kızdı hemde oldukça şirin.Bu saçma düşünceden kurtulmak için kafamı iki yana salladım ve "İyi misin?"diye sordum.Cam mavisi gözleriyle bana bakıp "iyiyim teşekkürler."dedi ve tebessüm etti.Bende ona gülümseyip elimi uzattım önce şaşırsada elimi tutup ayağa kalktı."Teşekkürler bu arada ben Lauren."dedi ismide kendi gibi şirindi.Soru soran gözlerle bana bakınca ismimi henüz söylemediğimi hatırladım ve "Matt"dedim."Memnun oldum ve çok nazik birisin umarım tekrar görüşürüz ama şu an gitmeliyim hoşçakal"dedi ve gülümseyerek gitti.İç çekip yoluma devam ettim hava kararmak üzereydi bu yüzden evime gidip iyi bir uyku çekmeliydim.Eve vardığımda saat 19:33'ü gösteriyordu.Aklıma bilgisayardan virüsü araştırmak geldi ve yatak odama yürüdüm.Bilgisayarın başına geçip uzunca bir süre araştırdıktan sonra elimde koca bir hiç vardı virüs yeni oluştuğu için sadece görgü tanıklarının ifadeleri vardı ve hepsi sadece mücadele sürecinde görüp kaçmış.Neden bana bunlar oluyordu ben sadece basit bir öğrenciydim.Bunları düşünürken gözlerimin ağrımaya başladığını farkedip bilgisayarı kapadım ve yatağa uzandım.Yarın yeni bir gün herşeye rağmen hayat devam ediyor deyip uykuya daldım.