Dersleri zaten dinlemediğim için sürekli Lauren'e bakıp durdum baktığımı farkedince "Ne oldu?"diye merakla sordu."Senin derdin ne?"dedim.Şaşırmış gibi gözüktü ve "Nasıl yani?"dedi."Daha 2 gün önce tanışmamıza ve nasıl biri olduğumu bilmemene rağmen yanıma oturuyorsun."dedim ve ne diyeceğini bekledim."Seninle tanıştığımız gün buraya taşınmıştık ve etrafı geziyordum.Hem kötü biri olmadığın her halinden belli."dedi.İç çekip kafamı sırama yasladım ve düşünmeye başladım.Bunca şey nasıl benim başıma geldi?Ve neden? Bu sorular her saniye kafamda dönsede belli ki yanıtını henüz bilmiyordum.Lauren'e tekrar baktığımda aklıma bir soru daha geldi."Kadere inanır mısın?"bunu sadece Lauren'in duyabileceği bir seste söylemiştim."Evet."dedi ve samimi bir şekilde gülümsedi.Bende gülümsedim.Belkide gerçekten bunlar kaderimdir virüs ve Lauren.Ama içimdeki bir his bunların bir ödül değil acı verici bir ceza olduğunu söylüyordu.Henüz zamanının gelmediğini ve geldiğinde ceza'nın ne olduğunu anlayacağımı düşündüm.Son dersin zili çalınca çantamı sırtıma atıp kapıya doğru ilerlerken biri kolumdan çekti dönüp baktığımda bunun Lauren olduğunu gördüm."Evet?"dedim soru sorar gibi."Virüslüsün değil mi?"dedi.İki adım geri attım ve gözlerimin fal taşı gibi açıldığını farkettim."Kolun..."diyince koluma baktığımda sağ kolumun mor ve siyah arası bir renkte olduğunu ve tırnaklarımın pençe gibi olduğunu fark ettim.O an dayımın söyledikleri gözümün önüne geldi."Virüs çok hızlı ilerliyor...düşündüğünden de hızlı."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Virüs
Ciencia FicciónMatt Sadece normal bir lise öğrencisiyken bir virüs yayılır ve Matt'e bulaşır ama Matt diğerlerinden farklıdır. İyi okumalar :)
