Zon, maan, traan
Toen de zon verdween
Achter de grote wolken
Vielen mijn ogen dicht
Hield de gedachten bij me
Van de warmte en het licht
Als de maan en ster verschijnt
Verschijnt er een traan op mijn gezicht
Waarom moet ik wakker zijn
Met mijn ogen dicht
Ik denk aan jouw donkere ogen
Met je eigen sterrenhemel erin
Ik kan mezelf niet meer vinden
In het zwakke schijnsel van het licht
Ik doe mijn mond open
Met het licht op mij gericht
Maar ik voel alleen maar leegte
Mijn 'ik' zit helemaal dicht
Ik wil schreeuwen
Ik wil eruit
Maar val in de grote zee
Vol met gedachten en verlangen
De warmte en de kou
Maar ik ben niet meer ik
Hoe vind ik weer mezelf
Heb niets meer te verliezen
Ben ik nog een bestaan
Maar de tranen worden traan
En de zon wordt weer maan
Wie ben ik, wie ben jij
Zon, maan, traan
JE LEEST
Pandemonium
PoésiePandemonium is een van mijn lievelingswoorden. Het betekent: totale verwarring. Dit is hoe mijn wereld er op dit moment uitziet. Als totale verwarring.
