DLACZEGO?
W tym świecie snów,
znów ochotę ranić się mam.
W rannym dniu,
znów ochotę płakać mam.
Jeden uśmiech,
jedna łzawą krew,
jedna dłoń,
wiele dni.
Dlaczego się uśmiecham,
skoro to ból mnie niszczy.
Dlaczego je wycieram,
przed oczami innych.
Nigdy nie zrozumiem
dlaczego żyje,
wiem jedynie, że to ty -
Ty mnie utrzymujesz przy dusz dolinie.
CZYTASZ
The poetry of a lost heart.
Poetry✧ ⎯ 𝗮 𝗺 𝗮 𝘁 𝗲 𝘂 𝗿 𝗽 𝗼 𝗲 𝘁 𝗿 𝘆 . Zagubiony umysł ułożył słowa, które zaczynały nabierać sensu w ciszy samotnego serca.
