Blue&Grey {TaeKook} (Düzenlendi)

4•

---'

Taehyung'un evinden geldiğimden beri en fazla iki saat kadar uyuyabiliyordum çünkü rüyalarıma sürekli o gece giriyordu. Bu da yetmezmiş gibi eskiden yaşadığım şeylerde bana kabus olarak geri dönüyordu.

Koyulaşan göz altlarım "İki saat bize yetmiyor."diye haykırıyordu. Şimdiyse saat gecenin üç buçuğu ve ben yine uyuyamıyorum. Eğer uyursam yine kabus görürüm diye korkuyorum.

Telefonum çaldığında yerimden sıçradım, bu saatte arayan kimdi? Uzanıp telefonu aldım, "Kim Taehyung" yazısını görünce telefonu açtım.

"Alo?"

"Jungkook, nasılsın?"

"İyiyim Kim, birşey mi oldu?"

"Açıkçası uyku tutmadı, hem merak ettim seni."dediğinde ne diyeceğimi bilemedim. "Yaran nasıl oldu?"

"Daha iyi."

"Pansuman yaptın mı yakında?"

"Yaptım ama çok becerebildiğim söylenemez."

"Eğer sende istersen..."dedi, içindekini söylemeye tereddüt ediyor gibiydi. "Sana gelip pansuman yapabilirim."

"Benim için çok uğraştın Kim, ama-"

"Lütfen reddetme Jungkook, biliyorum bu kadar ilgiye alışkın değilsin ama bırak sana yardım edeyim."

Sesindeki hüzün canımı acıtmıştı. Kabul etmekten çarem varmıydı ki? "Peki gel, evin yolunu biliyorsun nasılsa."

"Tamam," Sesindeki neşe beni gülümsemişti. "Yarın geliyorum o zaman."

"Gel."dediğimde, "Geleceğim."dedi.

"İyi geceler Jungkook."

"İyi geceler Kim."

Telefonu kapattım ve boş sokağa çevirdim gözlerimi. Yalnızlık uzun zamandır hissettiğim bir duyguydu, aynı bu boş sokak gibiydi. Karanlık sokağı aydınlatan sarı ışıklar ise Kim'di.

Ben hem karanlık hemde bomboştum, hayatım onlar yüzünden böyle olmuştu. Onlar istemişti benim yanlız kalmamı, sonra büyüdüm. Büyüdüm ve kendi kararlarımı verdim, o evden ayrılıp kendi ayaklarım üzerinde durmayı başarınca herşey bitti sandım. Ama hayır, ailem bana en büyük acıyı hediye etmişti.

En derininden bir yara açıp iyileşmemesi için deşmişlerdi, onlar yüzünden bu haldeyim. Uykusuz kaldığım her gece, onların bana yaşattığı günlerin kabusunu görmemek için uyumuyordum.

Küçüktüm daha, o zaman ne istediler benden? Genç bir çocuk oldum, o zaman ne istediler benden? Yetişkin oldum, o zaman ne istediler benden? Onlar beni benden çalmaya çalıştılar, tam olarak başardılar diyemem ama çaldıkları çok şey var benden.

Aile hem çocuklarını eğitir hemde hayata hazırlar. Aile çocukların geleceğini gösterir, nasıl bir ailede doğduysanız onlar sizi nasıl eğitiyse ona göre yaşarsınız. Hayatınız, sonunuz, kişiliğiniz hepsini onlar şekillendirir. Eğer bir aileniz yoksa hayatınızı kendiniz şekillendirirsiniz.

Ben bu zamana kadar böyle şekillendim. Bomboş bir sokaktım ben, bomboş ve kapkaranlık.

---'

Ter içinde doğruldum yerimden, dün gece biraz uyumak istemiştim her ne kadar kabus görsemde. Uykusuzluk değildi zaten uyuma amacım, bugün biraz daha iyi görünmek istemiştim çünkü Kim gelecekti.

Evet, tek nedenim buydu. Zaten aklının bende kaldığı çok belliydi, birde bu halimi görse benim için daha çok endişelenecekti. En azından önceki günler kadar yorgun değildim, bu da birşeydi.