Etrafı kolacan etmesine rağmen hiçbir şey yoktu resmen kapana kısılmıştı bu karanlık oda ona çok eskiyi hatırlatmıştı
''Baba çıkar beni korkuyorum lütfen. Söz veriyorum bir daha şarkı söylemiycem''
Ekim : ÇIKAR BENİ BURADAN
Hiç ses seda yoktu ne kadar bağırsada ne gelen vardı nede giden nasıl bu kadar kör olmuştu. Nasıl biri olduğunu asla anlayamamıştı bu yüzden kendine çok fazla kızıyordu
- Karakol -
Haberi duyan herkes karakola gelmişti ama en ufak bir iz bile olmaması Kanat ve Ömer'i çıldırtmaya fazlasıyla yetmişti
Ozan : Herif bizi resmen ayakta uyutmuş ya
Kanat : Söyledim ben size
Orjinal : Sakin ol Kanat
Kanat : Ne sakin olucam ben hepinize söyledim bu herif normal değil dedim. Dinlemediniz beni Ekim şuan nerede bilmiyoruz ya o herif ona zarar verirse
Ömer : Bana bak kendini bırakmak yok ne kadar sürerse sürücek ama ben kardeşimi o herifin elinde bırakmıycam. Şimdilik İlhan'a bir şey belli etmiycez tamam mı
İlhan : Tamam değil
Kapıya doğru baktıklarında Sibel ve İlhan'ı görürler daha uyanalı bir kaç saat olmuştu ama kardeşi için sandalye ilede olsa gelmişti
Ömer : Sibel söyleme demedim mi
Sibel : Duymuş ne yapıyım
İlhan : Ali sandığınızdan daha da tehlikeli
Kanat : Ne
İlhan : Kaza yapmama o sebep oldu beni bu hale de o getirdi
Selçuk : İşte şimdi işler daha da ciddiye bindi. Ali Yalçın artık adam kaçırma ve cinayete teşebbüsten aranıyor
Kanat : Ben gidiyorum
Koşarak karakoldan çıktığı gibi Ozan ve Ömer'de peşinden gitmiş diğerleride gelmek Selçuk amir beklemelerini söylemişti. Ali'nin evine geldiklerinde Kanat ve Ömer kapıyı kırıcak gibi çaldıklarında Süreyya korku ile kapıyı açtığında üçüde içeri daldıklarında Kanat ve Ömer yukarı katları aramaya başlamış sonunda Kanat aradoğı odaua bulduğunda etrafı didik aramaya başlar
Kanat : Bir şey olmalı sakladığın bir şey olmalı
Dolabın arkasındaki hafif açıklığı fark ettiğinde hemen dolabı açıp gizli kapıdan içeri girdiğinde gördüğü şeylerle öfkesi daha da katlanmıştı. Ozan ve Ömer'de içeri girdiklerinde onlarda çok şaşırmıştı
Kanat : Sen nasıl bir manyak
Ömer : 2014 senesinden bu yana
Selçuk : Beyler kendinizi haklı iken haksız konuma düşürdünüz şuan
Ozan : Amirim şu odanın haline baksanıza
Süreyya : Benim oğlum kötü biri değil hem o seviyor zarar vermez ona
Kanat : Sen dalga geçiyorsun galiba bizimle
Ömer : Ulan bir kardeşim senin oğlun yüzünden ölümden döndü. Kız kardeşime ne olduğunu bile bilmiyorum lan
Selçuk : Hepiniz karakola hadi
Hepsi karakola geri dönmüşler Ali'nin evinde ise delil sayılıcak herşey toplanmıştı en ufak bir ipucu bile yoktu. Bu durum herkesi çok germişti özellikle Kanat Ömer ve İlhan'ı
Leyla : Kanat al biraz kahve iç
Kanat : Canım istemiyor Leyla
Leyla : Yapma böyle kaç saat oldu hala birşey yemedin istersen eve git biraz dinlen
Kanat : Sen git Leyla ben buradayım
Leyla : Arkadaşımdan bir haber almadan gidemem
Kanat : Ben nasıl gidiyim peki Leyla hayatıma bir sürü kız girdi çıktı ama Ekim hep oradaydı. O küçük kız kalbime girdiği günden bu yana bir gün bile çıkmadı. Onun nerede olduğunu bilmeden aşkımı kalbimde büyüttüm ben şimdide nerede olduğunu bilmiyorum ama tek bir farkla. Bu sefer bir manyağın elinde olduğunu biliyorum
Leyla : Ekim senin sandığından daha da güçlüdür Kanat Ali'nin bütün manyaklığına rağmen dayanıyordur. Ama sende dayan tamam mı pes etme sakın
Kanat : Bulucaz dimi
Leyla : Tabikide bulucaz daha sizin yaşamanız gereken o kadar güzel günleriniz var ki. Ömer ve İlhan abiyi delirticeksiniz daha
İkiside tebessüm etmişti buna ama çok korkuyorlardı Ali hakkında herşeyi öğrendikleri içindi bu korkuları Ekim iyimi değil mi korkuyor mu düşüncesi onları delirtiyordu
- 1 Ay Sonra -
Ekim'den hala da bir haber olmaması herkesi perişan ettiği kadar korkutuyordu her yere Ekim'in fotoğrafları dağıtılmıştı ama kayda değer doğru düzgün hiçbir şey bulamamışlardı. Kanat Ömer ve İlhan güçlü durmaya çalışıyorlardı ama tükenmeye başlamışlardı
