İlhan biranda gözlerini açtığında daha da şaşırmıştı burası annesinin onları hep piknik alanıydı burası. Arkasını dönüp baktığında yıllarca ölzediği o gülümsemeyi görür
İlhan : Anne
Neşe : Canımmm
İlhan : Sonunda beraber miyiz artık
Neşe : Hayır annecim artık uyanman gerek demeye geldim
İlhan : Ama ben seninle olmak istiyorum
Neşe : Ben hep sizinleydim zaten her zaman bir adım arkanızda oldum senin Ömer'imin Ekim'imin
O sırada koşarak 4 tane çocuk gelmiş İlhan onlara şaşkınla bakarken Neşe gülümsüyordu iki erkek iki kız
İlhan : Bu çocuklar kim
Neşe : Yakında öğrenirsin. Oğlum geri dönmen gerek
İlhan : Anne
Neşe : Kardeşinin sana ihtiyacı var
Bunu duyduğu anda kulaklarında bir çınlama olmuştu. Günler sonra derin bir nefes alarak gözlerini açmıştı. Baş ucunda ona gülümseyerek bakan Sibel ve Ömer'i görür ama içini bir korku kaplar konuşmaya çalıştığında ise acı ile inlemişti
Ömer : Dur dur sakin ol
İlhan : E-ekim n-nerde
Sibel : Eve gitti hayatım birazdan gelir
Ömer : Ben onu almaya gidip geliyorum
İlhan uyandığı andan beri kalbinde bir korku his ediyordıu aynı korku Ömer'de de vardı ama iyi düşünmeye çalışıyordu. Kanat'ta 2 saattir Ekim'e ulaşamadığı için evden çıkmış Ömer'le aynı anda evin önüne gelirler
Ömer : Hayırdır
Kanat : Ekim'e ulaşamadım da merak ettim
Ömer : Bende o yüzden geldim İlhan uyandı
Kanat : Sahi mi
Ömer : Evet hadi gel içeri geçelim uyuya kaldı belkide
Tam bahçeye giricekleri sırada Kanat çöp konteyner'ının arkasındaki çantayı görünce hemen eline almıştı. Bu çanta Ekim'indi Ömer ve Kanat korku ile eve girdiklerinde Ekim yoktu
Ömer : Nerede bu kız ya
Kanat : Abi dün kötü bir durum oldu
Ömer : Ne oldu
Kanat : Dün Ali Ekim'i zorla öpmeye çalıştı
Ömer : NE
Kanat : Ben gerekeni yaptım ama
Ömer : Şimdi mi söylenir bu oğlum ya
Kanat : Ekim söyleme dedi
Ömer : İyi halt ettiniz yürü karakola gidelim hemen
Büyük bir gerginlikle karakolun yolunu tutmuşlardı ama çok geç kaldıklarının farkında bile değillerdi
- Hastane -
Aynı gerginlik İlhan'dada vardı aldığı darbelerden ötürü hala daha çok sersemdi bazı şeyleri hatırlamakta zorluk çekiyordu
Sibel : Canım bir şey istermisin
İlhan : İyiyim merak etme
Sibel : İyiki uyandın yoksa-
İlhan : Yoksa ne
Sibel : Çocuklarımız olucağını bilmiycektin
İlhan : Ne
Sibel : Evet aşkım 2 aylık hamileyim
Bunu duyduğu anda gördüğü rüyayı anımsamıştı v mutluluktan ağlamaya başlamıştı bile ama kalbindeki korkuyu bir türlü atamıyordu
- Karakol -
Selçuk amir kameraları kontrol etmek için gereken izinleri almış Ömer ve Kanat'ta görünlerin izliyordu. Ekim'in tam evden çıkıca ğı sırada bayıltılıp arabaya konduğunu görmüşlerdi. Kapşonunu indirdiğinde bu kişinin Ali olduğunu görünce daha da delirmişlerdi bide üstüne Ali gülerek el sallamıştı
Kanat : Nasıl ya
Ömer : Selçuk bey bir şeyler yapın hemen ne olur
Selçuk : Arabada plaka yok maalefes ve Ali Yalçın hakkındaki bütün bilgilere ulaştık
Kanat : Biz her hangi bir bilgi bulamamıştık
Selçuk : İyi saklanmış ama bulduklarımız çok önemli
Ömer : Taksit taksit söylemeyin Selçuk bey
Selçuk : Ali Yalçın ileri derece de şizofreni hastası hayaller bu tip hastalar hayal dünyasına göre yaşarlar ve bu durum çok tehlikelidir
Kanat : Böyle durucağınıza bir şey yapın o zaman Ekim şuan o manyağın elinde
Selçuk : Yakalama kararını çıkardık ama işimiz çok zor
Kanat gerginlikle kendini dışarı atmıştı dünkü çiçekçi kadının dediklerini hatırladığında ise his ettiği korku ve endişe onu daha da esir almıştı. Hayatı boyunca beklediği aşkının nerede olduğunu bilmemişti son 1 aya kadar ama bu çok başka bir durumdu
- Ev -
Ekim başında his ettiği korkunç ağrı ile gözlerini açtığında kendini karanlık bir odada bulmuştu camlar tahtalarla kapatıldığı için nerede olduğunu bile anlayamıyordu bile. Olanları hatırladığında ise daha da korkmaya başlamıştı yüzünü görememişti ama kokusunu tanımıştı onu buraya getiren Ali idi karanlık odada zar zor kapıyı bulduğunda sertçe vurup
Ekim : ÇIKAR BENİ BURADAN
