Normalde bir insan öldüğünde üzülürdü herkes ama Ömer'de İlhan'da buna üzülemiyordu Ali'de bir insandı belkide ama kardeşlerine yaptıklarından sonra bir insan olarak bile göremiyorlardı
Ömer : Ne diyim belasını bulmuş Selçuk abi
İlhan : Yani Allah Rahmet eylesin diyemiycez Selçuk abi
Selçuk : Haklısınız ne diyim. Ekim ve Kanat'a söyliycek misiniz
Ömer : Yok be daha dün evlendi bunlar balayının tadını çıkarsınlar
İlhan : Aynen gelince öğrenirler
O sırada Kanat uyanmış odalarının balkonunda karısına güzel bir kahvaltı hazırlamış. Geri odaya döndüğünde Ekim'in kendi yastığına doğru uyuduğunu görünce yüzünde bir tebessümle yatağa uzanıp boynundan uzunca öper
Ekim : Kanat uyuycam ben
Kanat : Kahvaltı edelim beraber uyuruz aşkım yada uyumayız
Ekim : Sapıklaşma
Kanat : Hadi kalk
Yerden Kanat'ın gömleğini alıp üstüne geçirdiğinde kocası hayranlıkla onu izliyor. Kanat'ta karısının beline sıkıca sarılıp boynundan uzunca öper
Ekim : Hep burada yaşasak ya
Kanat : Ömer abide bizi gebertsin
Ekim : Doğru yapar o deli
Kanat : Eee napıyoruz bu gün
Ekim : Bilmem sokakları gezelim olmaz mı
Kanat : Olur hadi o zaman çabuçak kahvaltı edelim
Keyifli bir kahvaltıdan sonra üstlerini değiştirmişler Ekim elbisesini giyince Kanat'ın ıslık çalması ile şaşkınca bakar
Ekim : Sadece bir elbise Kanat
Kanat : İçindeki daha da güzel ama
El ele otelden çıkıp bütün sokakları neredeyse tek tek gezmişler ama asla yorgunluk duymuyorlardı. Buldukları seyyar dondurmacıdan iki kulağ alıp kanala doğru otururlar