Good girls, bad girls

Ik ga hier weg!

We zitten hier uren. Mijn kaak is gebroken en er wordt nu een verband rond gedaan om het te stabiliseren. Blake neemt mijn hand vast. Na het ziekenhuisbezoek rijden we naar Stacy. "Mara, ik vroeg me af of... of je met mij op een date zou willen gaan." Ik knik en ga naar binnen. Cole en Stacy zitten ongeduldig op de bank te wachten. Cole ziet me het eerst en komt naar me toe gelopen. "Nee, Cole, niet nu. Ga weg, want ik wil je even niet meer zien." zeg ik kalm. "Nu wil ik weten wat er gebeurd is. Cole staat al een hele tijd te ijsberen en te mompelen. Jij komt laat thuis, zonder skateboard. Ik duld dit niet in mijn huis!!! Ik wil antwoorden en nu meteen!!!" Stacy staat roepend in de keuken. "Cole wou vechten met Blake, een vriend van mij en ik sprong ertussen. Daarna heeft Cole mij geslagen en was ik knock-out. Het resultaat is dat ik een gebroken kaak en een date heb." zeg ik verwijtend. Ik ga naar boven en hoor ze beneden roepen. "Je deed wat?! Cole, doe haar nog 1 keer pijn en je vertrekt. Ik heb genoeg doorstaan. Mara verhuist morgen naar Tony Alva zodat ze geen last heeft van jouw storend gedrag." Ik hoor voetstappen mijn kant opkomen en doe alsof ik slaap. De deur gaat zachtjes open en ik zie witte vans binnenkomen. Een hand omvat mijn schouder. "Schatje, schatje, wakker worden." zegt Stacy als hij me zachtjes heer en weer schud. Ik kreun en zucht om het geloofwaardig te maken. "Lieverd, pak jouw koffers. Morgen ga je naar Tony. Dan ben je even van Cole weg, want ik ben bang dat hij je nog eens zoiets aandoet."

"Maar, Stace!!! Weet daddy dit?"

"Ja en hij komt morgen om te zien hoe het met je gaat. Ik probeerde hem tegen te houden, maar je weet zelf hoe hij is." Ik knik. Fuck. Er gebeurt zoveel in zo weinig dagen. Eén nacht hier en ik mag al weer verhuizen... Een paar bruine lokken komen achter de deur vandaan en ik ga op mijn bed zitten. Ik voel de matras naast me inzakken en voel een arm om mijn schouders. Ik sta recht en ga aan de andere kant van de grote, roze kamer zitten. "Het spijt me... Ga alsjeblieft niet met Blake op een date."

"Waarom niet?"

"Zijn vader is een vuile moordenaar! Snap dat dan! Hij vermoorde Mams, Shirley én Tamara!!! Weet je hoeveel pijn het doet om opeens iedereen kwijt te raken? Jij bent die ene Robin-gast toch kwijtgeraakt, doet dat geen pijn? Wat als hij je terug wilt en hij helemaal verandert is? Doe jouw ogen open, Mara, je raakt iedereen kwijt door jouw stomme gedrag." Alles wordt wazig en ik voel mijn hand niet zo zacht op zijn gezicht terechtkomen. "Godverdomme, Mara! Moest dit nu echt?!" Er loopt een warme straal bloed langs zijn neus naar beneden.