Good girls, bad girls

Zal dit het einde zijn?

Langzaam open ik mijn ogen. Ik kijk rond en besef dat ik weer in mijn kamer lig. Ik sta op en ga naar beneden. "Mijn dochter geeft je nog een kans. Verpest je het ook deze keer? Dan verpest ik jouw leven, begrepen?" zegt Seven. Robin zwijgt. Hij kijkt me aan en een traan begint te rollen over zijn wangen. Langzaam zet hij een stap naar voren en reikt me de bloemen aan die hij in zijn hand heeft. Ik neem ze aan en ga langzaam naar boven. "Waar wacht je op, jongen? Volg haar dan! Oh god, moet ik ook echt altijd alles zelf doen?!" hoor ik daddy roepen. Ik glimlach en ga op mijn bed zitten. Ik hoor een gestommel op de trap. Robin staat twee tellen later in de deuropening. "Het spijt me... Het spijt me van alles. Ik heb spijt dat zij me gezoend heeft, ik heb spijt dat je weg bent gegaan, ik heb spijt van mijn gedrag. Maar ik heb geen spijt dat ik op je verliefd ben geworden, dat mijn dure auto naar de knoppen is, dat ik nu bij je ben. Bedankt dat je me nog een kans wilt geven." Ik kijk uit het raam. Mijn blik verschuift naar mijn bureau, waar een briefje op ligt. Ik sta recht, wandel naar de andere kant van de kamer, pak het briefje op en lees het. "There you see him, sitting there across the way. He don't got a lot to say, but there's something about him. Shalalala my oh my looks like the girls too shy, she ani't gonna kiss the boy... Ik heb de tekst een ietsie pietsie klein beetje veranderd... Maar kus die jongen toch, Mara! Kus hem! Groetjes jouw vader." Ik glimlach. Ik draai me om, loop op hem af en zoen hem vol op zijn mond. Ik voel hem onder mijn lippen glimlachen. Beide schrikken we op door een felle flits en dan zien we mijn vader in de deuropening staan met een camera. "Zozo, deze wordt ingekaderd. Kijk, ik sta er goed op hè!" zegt hij enthousiast. Op de achtergrond van de foto staan wij al zoenend, terwijl papa een breed glimlachende selfie trekt. Ik zucht en laat me op het bed zakken met die vertrouwde groene ogen naast mij.