bazen gördüklerimiz değil, anladıklarımız gerçektir.
;
sen kimsin?
dostum mu?
dostluk böyle bir kavram mı acaba, en ufağın en büyüğüne kadar içten hissedilen? kendine borç bildiğini yapman, birine karşı içtenliği hissetmen. kalbin kalbi çektiği gibi, tek sebep buyken kendini tehlikeye atmak.. bu mudur dostluk?
En ufağından en büyüğüne; kırdığın bardağın suçunu dostunun üstlenmesinden, bir savaşın ortasında seni hedefleyen kurşunun dostunu ölüme sürüklemesine kadar. içinde yaşadığını ifade edemezsin, bu sana dostluğu hissettirir.
bazense, en yakın dostumuz ölümdür bizim. her savaşın, barışın ve ya dostluğun ölümü mecburdur. ölüm hissedilir ve insanın en yakın dostu olur. herkes gitmek isterken, senin farkına varmadığın o seni uçuruma iten dostlukla yaşarsın.
bazense, iyi seçmek lazımdır dostluğu. çünkü, en sonunda kanlar içinde yatan bir beden, kanının hangi toprağa, canının hangi cana ait olduğunu kulağına fısıldar. ruhu dolanır etrafında, her zerrenle hissedersin.
;
beni kendinde değil ruhunda sakla.
