"Чи хоол идэхгүй хоёр хонолоо штээ! Ядаж ус уу л даа!!"Жонхан намайг аргадангуй хэлэхэд нь үл ялиг инээмсэглээд түүнийг тэвэрлээ. Тэр яг над шиг мэдрэмжийг мэдэрч байгаа шүү дээ.
"Уучлаарай, Жонхан аа! Яаж ч хичээсэн би чамд сайн болж чадахгүй... яг энэ шиг... Сүнён ч намайг гэхгүй байх.."
Жонхан санаа алдан "би хариу нэхэж чамайг хайрлаагүй! Зүгээр л... битгий миний сэтгэлийг зовоо! "
Би зүгээр л инээмсэглэлээ.
Надад дахиж амьд явах хүсэл байсангүй. Ээж аавдаа гологдож, асрамжийн газар хаягдаж, том болоод хайртай болсон хүндээ ч бас хаягдсан надад үхэх хүсэл дүүрэн байв.
Би л байхгүй болчихвол миний хайртай хүмүүс аз жаргалтай болох юм шиг байна.
YOU ARE READING
•Хоёр дахь гол дүр• ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉᵈ
FanfictionТэр миний амьдралын бүх зүйл байхад би түүний амьдралын ердөө туслах дүр байсан. ||Short story||