Beni Benden Kaybetmeler, Bizi Bizden Almaları

Ruhumun Gibilerinde

Hüzünlü bir akor, bastıkça içimdeki hayreti çığ gibi büyütüyor.
Ruhuma kazıdığım menekşeleri zifiri karanlığın esiri ediyor.
Yürüyorum bu sarhoş olduğum yolda, önümü göremez bir hâlde
Sessiz bir şekilde fısıldıyorum.
Bu karanlık derin puslu yolda seni bekliyorum.
Ağlar gibiyim içimdeki umutsuzluk yakar gibi amaların içinde bir yer edindim.
Senin sisli gözlerindeki kendimi bulmak için
Bu çamurlu yolda yalpalar gibiyim.
Ağlar gibiyim, bu hayata bir küfür çeker gibiyim.
Kelimelerimin son durağında ben sen değil gibi.
Bakışların altında eziliyorum, bir kuş gibi özgür olmayı düşlüyorum.
Bu hayalimsi saçmalıkta kendimi kaybeder gibiyim.
Kadehlerce şarabı tuz buz eder ruhumu havaya fırlatır gibi.
Ruhumun girinti çıkıntılarında hüzünlü bir akoru arıyorum.
Daha çok bu melankoliğe saplanmak için.

Dudaklarımdan dökülen kelimeler bana ihanet edecekmiş gibi.
Aklımdan geçerek zihnimi bulanıklaştırıyor.
Düşünüyorum eskiden senin için cayır cayır yanan kalbim
Şuan da sana yabancı gibi.

Sevgim, Bu yabancılıktan önce  yüksek bir notaya çıkardı.
Ellerim kelimelerin üstünde hafifçe gezinirdi.
En uygun anı bulmak için.
Lakin senin kalbin ben gibi değil.
Yüreğim bu notaların içinde kanıyordu.
Gözyaşlarım birer kan damlasına dönüştü.
Senden ayrılmak o kadar zordu.
Boğazımda hissettiğim o yumru sonum olacak gibidi.
Çekip gitmek sence kolay mı?
Bunu defalarca sordum kendime.
Bir menekşe ruhunda kan damlacıklarını dışarıya fırlatıyorsa
Yavaş ve ızdıraplı bir şekilde ölüyor demektir.
Ölürken nasıl dimdik ayakta durabilir.