15. ^Bölüm^

56 7 1
                                    

3 ay bu 3 ay boyunca sürekli aynı ormanlık alanda eğitim görüyordum. Yanımda ise hep Nick vardı. Başarılarımi onunla paylaşıyor sevincimi yine onunla beraber yasiriyorduk. O cidden benim en iyi dostum idi.

Artık toprak konusunda profesyonel gibi idim artık elimi kaldırmadan sadece kalk komutum ile kalkıyor ve yön alıyordu. Bu artık benim için basit bir şeydi. Hatta ormanlık alana cansız mankenler götürüp hedef tahtası yapıyorduk.  Parkurlar düzenliyor hedef tahtalarıni vuruyorduk.

Yine o günlerden birin de idik. Güneşin batmasına en fazla 1 saat kalmıştı. Ben ve Nick birlikte kurduğumuz parkuru test ediyorduk. Nick in elinde bir kronometre vardı ve bana komunt verdi.

Nick: Başlaa!!

Demesi ile koşmaya başladim. Önümde atlama parkuru vardı. Hızlıca koşup yerden aniden sıçradım. Ve  engeli geride bıraktım. Yaklaşık 1 metre ileride eğilme engeli vardı. Hızla koşarak eğildim. Eğilme engelini de geride bıraktıktan sonra yerde sürünme engeli vardı. Aniden yere çöktüm ve filenin altında sürünmeye başladım. Yerde süründüğüm için kollarımda ufak çizikler oluşsa da umursamadan devam ettim. Kalkar kalkmaz beni cansız 2 manken karşıladı.  Aniden durdum ve yüksek ses ile toprağa

"Kalk!"

Dedim ve  toprak havaya kalktı. İki elimi iki yana açmam ile toprak parçası iki parçaya ayrıldı. Nişan aldım. Birini kafa kısmın dan vurur iken öbürünü göğüs kısmından vurdum. Nick e baktığımda seviç ile gülümsedi.

Nick: 17 saniye 456 salise yeni rekor! Her seferinde daha çok gelisiyorsun Carla.  güzelim.

"Mükemmellik göbek adım."

Dedim, böbürlenerek. Aniden Acelin zihnimde konuşmaya başladı.

Acelin
Tebrikler Carla. Her geçen gün daha da gelisiyorsun.

*Teşekkürler Acelin*

Dedim içimden gülümseyerek. Bunu far eden Nick konuşmaya başladı.

Nick: Yine Acelin mi?

"Hı-hı evet o. Beni tebrik etti."

Nick in yüzünü aniden buruşturup bana baktı.

Nick: Kolun kanıyor Carla. Gel pansuman yapalım.

"Ha-  yok gerek yok."

Nick: Fikrini sormadım Carla hadi.

"Tamam sen ver ben yaparım."

Nick: Peki sen pansumanini yap o zaman.

Dedi ve ilk yardım çantasını bana uzattı. Bende  elinden alıp bir köşeye oturudum ve pansumanı mı yapmaya başladım. Koluma yavaş dokunuşlar yaparken Nick ise devrilen cansız mankenleri kaldırıyordu.

Nick in işi biter bitmez eşyalarımızı toplayıp eve doğru yola çıktık. Bacağımda pansuman olduğu için topallıyordum.

Bu durumu gören Nick bana kolunu uzattı.

Nick: Bana tutun.

"Teşekkürler. "

Diyip kolunu tuttum. Ağırlığımın bir kısmını ona veriyordum.

Böyle - böyle, topallıya- topallıya eve kadar yürüdük.  Eve vardığımızda çantamdan anahtarı çıkartıp kapıyı açtım.  Çantamı hızla koltuğa attım ve odama çıkıp kiyafet aramaya başladım.  Üstümü basim topraktı. Sıcacık bir duş almam gerekiyordu.

Elime siyah bol bir tshirt altıma ise gri eşofman aldım ve banyoma doğru yol aldım.

🔮

KAYIP MELEZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin