Leylim bir sabah uyandığında aynadaki aksinde bir değişiklik fark etmişti. Ergenliğe yeni girmiş bedeninde değişen tek şeyin büyüyen bit çift memeden daha fazlası olduğunu gördüğünde hayatının tümden değişeceğini tahmin etmemişti. Artık Leylan için...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Leylim! Feribota yetişemeyeceksin anneciğim."
"Beş dakika daha."
Bekletilmekten hiç hoşlanmayan annem, üzerimdeki örtüyü hızla çektiğinde söylenerek başımı yastığımın altına sakladım.
Gitmek istemiyordum ama son senemde okulu bırakamayacağımı da biliyordum. Lanet sistem!
"Beni çıldırtma Leylim." diyerek yastığı çekiştiren annem bir yandan da yan yataktaki Leya'ya laf yetiştiriyordu. "Kızım sen tüm gece kitap mı okudun? Gözlerinin haline bak. Yok vallahi çıldıracağım artık." Derin bir nefes ve o büyülü kelime;
"Kocacığım!"
Ve o efsunu adamın anında kapımızın önünde belirmesi;
"Karıcığım!"
Ve annemin üzerimden çekilen elleri.
Ey aşk! Sen nelere kadirsin?
"Kocam, bu kızların beni delirtiyor." derken babama nasıl nazlandığını ve yanaştığını gözlerim kapalı olsa da görmüş kadar olmuştum.
Babama ne zaman istediğini yaptırmak istese hep o tatlı dişiliğini ve kişiliğini kullanıyordu. Ee, babam da dünden razı tabi tutup öpüverirdi Leyla'sını.
"Kızlarım."
Babamın bize karşı kullandığı ve dışarıdan hiç kimsenin duymadığı bu ses tonun aşıktım. Bunu bize karşı kullandığında istediği her şeyi sorgulamadan yerine getirirdim.
Bu adam gerçekten efsunluydu.
Girdiği her ortamda dikkatleri üzerine çektiği için annemi çılgına çevirirdi. Bu yüzden adaya taşındık derdi annem. Onu diğer yamyamlardan uzak tutmak için.
Babam annemin her haline bayılsa da kıskanç Leyla benim kraliçem derdi.
Bu adama aşık üç kadın vardı bu evde.
Harika.
"Kitap okuyorum baba." diye söylenen Leya evin en küçüğü ve ergeniydi. Onunla bir şey konuşmak çoğu zaman pek mümkün değildi.
"Peki sen Leylim?" diye sorarken adımları yatağıma yaklaşıyordu. "Sen de vizelere mi çalışıyorsun canım kızım?"
"Beş dakika demiştim ama." derken yastık yüzünden sesim boğuk çıkıyordu. "Üçe kadar sayarım." dedi babam. "Biliyorsunuz üçten sonrasını saymayı bilmiyorum."
Artık beş yaşında değildik ama yine de bu söylediğine hala gülebiliyorduk.
Kalkacağım esnada yatağın tepesinde dikilen koca adam bedenimi kucakladığı gibi omzuna attı.
