TÜNELDEN KAÇIŞ

"KORKUYORUM"

Ben Arya...

Sıkıcı,korkak ve bir o kadar da aptal aşık bir kızım. Zengin,şımarık biri gibi görünsem de aslı olarak yapayalnızım.
Bu gün yeni okuluma başlıyorum çünkü önceki okulumdan bazı sorunlarımdan dolayı atıldım. Ve bu gün yeni okuluma başlıyorum. Yeni okulum ve yeni arkadaşlarım...

Bu gün okulumda ilk günüm ve Emir ile aynı okuldayız. Emir benim plotoniğimdi. Mutlu bir biçimde üstüme kırmızı bir tulum, spor ayakkabım ve simsiyah saçlarım... Saçlarımı özenle yaptım çünkü Emir'e çok özeniyorum. Hiç arkadaşım olmasa da kendimi yalnız hissetmeyecektim çünkü Emir vardı.

Okulun kapısından girer girmez insanların yüzündeki nefreti,okulun popüler kızlarındaki egoyu anlamam pek fazla sürmemişti. Müdürün yanına gitmem gerekiyordu çünkü sınıfımı öğrenecektim. Ahh aptal kafam neden böyle şeyleri sona bırakırsın ki?
Danışmanın sesiyle irkilip bu saçma düşüncelerimden kurtuldum ve müdürün odasını sorup odaya doğru yol aldım. Aslında ben bu okulun yurdunda kalıcaktım 4 kişilik odadan ziyade tek ve özel bir odam olacaktı çünkü bu yurda fazlaca para ödemiştim daha doğrusu beni eşyadan farksız gören babam...

12-A sınıfı, gösterilen tarafa doğru ilerledim ve sınıfı buldum. Kapıyı tıklattıktan sonra içeriye girdim, biraz göz gezdirdim ve ilk göze çarpan o kız; ışıltılı ve parıltılı simler, ağır kokulu parfüm ve makyaj.
Gözlerimi kızdan ayırıp öğretmenin yanına geçtim oturma planını ayarlamasını bekliyordum ki Emir'i gördüm. Tek kelime ile kusursuz birisiydi. Önündeki kitaba odaklanmış kıpırdamadan kitabı inceliyordu. Gözlerimi Emir'den ayırıp öğretmeni incelemeye başladım. Ellerini çırparak;

"Evet arkadaşlar buraya bakalım. Çok vaktinizi almayacağım. Bu gün sınıfımıza yeni gelen bir arkadaşımız var. Evet kızım kendini tanıt" diyerek beni sınıfın ortasına davet etti.

Kendimi hazırladım ama çok heyecanlanmıştım.Ağzımdan sadece "ben" kelimesi çıktı. Gözlerimi kapattım ama o egolu kızların bana söylediklerini işitebiliyordum. Özgüvenim ile kendimi tanıttım.

"Ben Arya Zor,17 yaşındayım"

Öğretmenin gözlerine baktım ve o da anlamış olacak ki yerimi göstererek oturmamı söyledi. Oturacağım sıra, Emir'in hemen ön sırasıydı. Kalbim heyecanla atmaya başladı. Yan sırada oturan Ada -benim ilk arkadaşım- Tanışmıştık ve sevgilisi Kerem ile de tanıştırmıştı.

Okulun ilk gününden böyle sıcak ve sempatik iki insan bulduğum için çok dua ediyorum. Zil çaldı Kerem; beni ve Ada'yı kahve içmek için kantine davet etti. Pek sınıftan çıkmak istemiyorum açıkçası fakat okula ısınmak için sosyalleşmek gerekirdi değil mi?
Hızlıca onları takip ederek kantine indik. Kahvelerimizi aldık ve masaya orutduk o sırada Emir'de oradaydı.

Okul ne kadar sıkıcı ve bunaltıcı olsa da onun varlığı beni rahatlatıyordu. Gün içinde diyaloga girdik ama bu fazla sürmedi. Bir süre sonra çıkış zili çaldı. Ben ve Ada yurda gittik. Evet Ada da benimle yurtta kalıyordu. Birbirimize çoktan ısındık ve çoktan sırlarımızı paylaştık.

Konuşarak odalarımıza çıktık ve ardından ayrıldık. Kendi odamı ilk defa görecektim. Kapıyı açtım, yeşile boyanmış, güzel dizayn edilmiş bir oda karşıma çıktı. Doğrusu böyle güzel olacağını düşünmüyordum. Pek benim tarzımı yansıtmıyordu ama hoş gözüküyordu. Üzerime rahat bir şeyler giymek için valizimi açtım. Birkaç parça birşey aldıktan sonra banyoya yöneldim. Hızlıca soğuk bir duş aldıktan sonra saçlarımı kurulamadan havluya sarıp çıktım.

Okulda parti vardı. Yeni gelenleri karşılamak için okulca kutlanan bir parti. Doğrusu pek gitmek istemiyordum çünkü o okul beni korkuyordu. Sanki o okulda huzursuz eden birşeyler vardı. Bu düşüncelerin hemen ardından hızla kapı çaldı. Kırılacakmış gibi olan kapıyı açtım tabii biraz korktum. Kapının ardından Ada'nın tebessüm eden yüzünü görünce büyük bir rahatlama ile Ada'yı bir çırpıda içeri aldım. Elinde cips ve biraz içecekle yanıma oturdu. O da partileri sevmiyordu belli ki. Ona partiye neden gitmek istemediğini sorduğumda;

"O okulda garip bir his var. Gidince kedimi halsiz ve huzursuz hissediyorum" diye kendini izah etti

"Sende mi öyle hissediyorsun" diye sordum

"Hm hm evet"

"Belki de varlıklar vardır kim bilir" 

ikimizde kıkırdadık.

Odamı pek fazla incelememiştim. Biraz göz gezdirdikten sonra masanın üzerinde duran televizyona gözüm çarptı, film açmak için oraya yöneldim kanallarda gezindikten sonra güzel bir korku filmi buldum ve Ada ile izlemeye başladım.

Ada korkudan iki büklüm olmuştu. Korkmamak elde değildi, filmdeki okul aynı bizim okuldu. Aynı hissiyatı veriyordu. Ada fırlayarak ışıkları açtı ve televizyonu kapattı. Odasına gidip uyumak istediğini söyledi. Bu halleri çok komik gözüküyordu.

Onu kapının oraya kadar yolcu ettikten sonra bende uyumaya hazırlandım. Işıkları kapattıktan sonra penceremin yanında olan yatağıma uzandım ve penceremi açtım ılık rüzgar yüzüme vurdu saçlarım dalgalandı ve yüzümü gıdıkladı. Hoşuma gitmişti hafif tebessüm ettikten sonra yastığımı düzeltip uykuya daldım...

"Anne,yine beni bırakma anne!"

Haykırıyordum ama annem beni duymuyordu cevap vermiyordu.
"Anne lütfen yalnız bırakma beni!"

Boğazım yırtılacakmış gibi hissediyorum

"Kalbinin dışında çok üşüyorum anne"

Giderek kısılan sesim ile annemi çağırıyordum. Ufak bir ışık yüzüme vurdu ve daha da büyüdü annem işte orada!

"Anne beni bırakmadın."

"Küçük yıldızım seni nasıl
bırakabilirdim."

Gözyaşları içerisinde anneme sarılıyordum ki annem beni hafif kendinden iterek geri çekildi birden karnında büyük bir yara oluştu ve kanlar akmaya başladı.

"Anne noluyor sana uyan anne yine beni bırakma!"

O ışık azalıyordu annem ışığını ve kendisini alıp gitmişti. Yine yeni yeniden beni karanlığa terk etmişti, olmamalıydı böyle.

"Korkuyorum anne, korkuyorum"

Kan ter içinde uyandım yatağımın baş ucundaki ışığı açtım ve su içtim tekrar yatağımın üzerine bağdaş kurarak oturdum. Annemin fotoğrafını elime alarak ağlamaya başladım. Annem garip bir şekilde ölmüştü, sanki hiçlik içinde kaybolmuştu. Kimse bilmiyordu, o günden bu güne kadar aynı kâbusları görüyordum. Yine aynı şey oldu yine kâbus.

"Anne seni,merhametini ve şefkatini özledim. Yalnızlıktan nefret ediyorum"

diyerek kafamı yastığa bastırdım ve sessizce ağlamaya devam ettim uykunun kollarına teslim ederken kendimle konuşmaya devam ediyordum.

"KORKUYORUM"