Evet bu sefer yalan söyleyen Felix değildi. Yalanın en büyüğünü Jisung söylüyordu. Malezya'ya gitmiyordu. Jisung hayata veda ediyordu. Bu sefer kaçan oydu. Sevgilisinin onu bıraktığı bahçedeki incir ağacının altında oturuyordu. Son mektubu gönderdikten sonra gelmişti buraya.
Bir elinde ilaçlar bir elinde sevgilisinin aylardır kokusunun geçmediği hırkası vardı. Önce kokladı hırkayı sonra dizlerinin üstüne örttü. Bu ona sevgilinin dizlerine yattığı zamanı hatırlatmıştı. Biraz daha bekledi.
Hala umudu vardı bir yerden çıkacağına. Ama öyle olmadı. Felix gelmedi ve Jisung ilaçları aldı.
Kısa bir süre sonra tepesindeki incir ağacı çiçek açmaya başladı. Evet incir ağacı çiçek açmıştı. Sevgilisi geri dönebilirdi artık.
Bir anda belirdi güzel sevgilisi. Yaklaştı ve güzel bir buse kondurdu yanağına, o sırada Jisung derin bir uykuya daldı bir daha uyanmamak üzere.
Evet incir ağaçları çiçek açmıştı fakat Felix geri dönmemişti. Ve artık dönebileceği bir evide yoktu. Han Jisung o ağacın altında ruhunu serbest bırakmıştı. Hayallerde kavuşmuşlardı.
Felix her ayın on beşinde o incir ağacının altına giderdi.
"Böyle olmamalıydı sevgilim."
