Merhaba,
Sanırım böyle başlamalıyım değil mi? Ya da hayır, nasıl rahatsam öyle yazmalıyım. Yazmalı mıyım? Evet. Hani derler ya yaşanan her şeyin tesadüfen olanı güzeldir diye burası da benim anı havuzum olsun istiyorum, mutlaka vardır hepinizin "Acaba bu sadece benim başıma mı geliyor?" Dediği bi şeyler.
İşte ben de bu anlar ve fazlasını yazmak istiyorum.
AAAAA.
Hoşgeldiniz diyelim şimdiden bu arada arkada "perfect strangers" çalıyor eğer dinlemeyen varsa kesinlikle öneriyorum.
Kendinizi yazın sonlarına doğru arkadaş grubunuzla günbatımında ışıl ışıl turkuazıyla parıldayan denizlerde eğlenirken hissetmek istiyorsanız tabii.
🌊
Sadece ben konuşmak istemiyorum sizi de merak ediyorum :)
O zaman ilk sorumuzu soralım;
"Hayatınızda hiç her şeyim dediğiniz biri için 'hiçbiri' oldunuz mu?"
Kimi açıdan baktığımızda oldukça acıtan bir soru olsa da hayatımızda olgunlaşmamızda en büyük katkı payı olan tecrübelerden birisi bence.
Bazen bazı şeyleri karşılıksız yapmalıyız özellikle mevcut yaşadığımız nefretle sarmalanmış dünyamızda.
Ayrıca öğrenmemiz gereken en önemli şeylerden biri de "zorlamamak" neye inanırsanız inanın bir kimseyi, bir şeyi vb. Çok zorlarsanız, çekiştirirseniz o şeyi kendinizden itersiniz. Size yaklaşmaz, uzaklaşır.
Doğanın yazılı olmayan bir kanunudur bu: Özgürlüğün olduğu yerde aitlik vardır.
Tamam tamam, çok dağıtmadan soruya devam edelim. Eminim ki çoğunuz yaşadı bu durumu hatta öğreniş biçimi olduğu konumdan daha da acıttı.
Sahi ya düşündün değil mi?
Kimi kandırıyorum şuan sadece daha iyi hissetmek için yazıyorum çok iyi birisi bana bunu önermişti; yaşadıklarını yaz diye gerçi sonrasında yok et demişti ama ben, benim gibi olanlar varsa yalnız hissetmelerini istemiyorum.
Kelimeler çok güçlüdür anılar hatta bazen hislerden bile.
Hepimiz biriz.
Ama hiçbirimiz aynı değiliz.
En güzeli de bu değil mi?
Çok seviyorum bizi.
Şimdilik kısa tutmak istiyorum daha yaşayacağımız çok şey var.
Hepinizi saf yüreklerinizden öpüyorum diğer bölümde görüşmek üzere ☀️🥭🤍
