𝑁𝑜... 𝑃𝑟𝑜𝑏𝑙𝑒𝑚\ʲʲᵏ[Düzenleniyor]

8

4 yıl sonra...

"Jimin-sshi! Seni geberteceğim gel buraya!" Eve girdiğim gibi bağırmamla salonda oturan Jimin korkup ayaklanmıştı. Ne yaptığını o da çok iyi biliyordu bu yüzden hemen yukarıya kaçmıştı, bende hızla peşinden koşmuştum.

"Gel buraya yer cücesi öldüreceğim seni!" Hızla odasına girdiğinde bende girmiştim kilitleyememişti. "Ya güzelim sakinleşir misin lütfen. Bilerek olmadı diyorum!" Yatakta ki yastığı kafasına attığımda tutamamıştı. "Yah! Nasıl bilerek olmadı! Resmen buluşacağım çocuğu dövüp tehtid etmişsin buluşmamam için! Alt tarafı final ödevleri için buluşacaktık! Senin yüzünden okulda ki erkekler yanıma yaklaşmaktan korkar oldu. Bıktım senden!" Sinirle söylenirken elime ne gelirse atıyordum, Jimin ise attıklarımdan kaçmaya çalışıyordu.

Sinirle yorulup kollarımı göğsümde birleştirdim ardından öfkeyle Jimin'e baktım. Açıklama bekliyordum. Yanıma temkinli adımlarla gelmiş omzuma elini koymuştu. Anında ellerini omzumdan attığımda üzgünce baktı. İstifimi bozmadan hadi 'cevap ver' işereti yaptığımda yatağa oturdu.

"Çocuk senden hoşlanıyordu ve buluşacağınız gün sana açılacaktı bende kıskandım dövdüm. Ne var bunda?" Yüzsüz gibi kendini haklı çıkarmaya çalışmasına sinirle kahkaha attım. "Jimin çocuk benden hoşlanıyorsa ne yapabilirim! Benim tek derdim projeydi! Senin yüzünden tek başıma yapmak zorunda kalacağım! Şu kıskançlıklarını biraz kıssan mı?" Kıskanç halleri ne kadar hoşuma gitse de bir o kadar abarttığı için sinirimi bozuyordu.

Çocuk gibi omuz silktiğinde tatlı haline dayanamayıp gülümsedim. Gülümsemi gördüğü gibi o da gülümsemiş kollarını açmıştı. Sen uslanmazsın bakışımı atarak kucağına oturdum ve sarıldım, hızla kollarını belime sardığında iyice kendine çekmişti beni. 1.5 yıllık bir ilişkimiz vardı ve ona alışmıştım açıkçası. Jungkook'u unutmuş değildim açıkçası ama Jimin bana bu konuda çok destek oluyordu. Her şeyi baştan sona anlatmıştım ve beni bekleyeceğini yaralarımı sarmak istediğini söylemişti. 2.5 yıl beni beklemişti ki küçüklükten beri beni beklemesinin yanında hiçbir şeydi.

"Seni seviyorum güzelim." İlişkimizin başından beri bunu bana sürekli tekrarlıyordu, benden karşılığını sadece cidden onu sevdiğimde vermemi istemişti fakat şimdiye kadar cevap verememiştim. Evet onu seviyordum ama Jungkook'u bir türlü aşamıyor içimde bana yaşattığı duyguları atamıyordum. Buna aşk mı deniyor bilmiyordum ama her geçen gün kendimi kötü hissediyordum.

Jimin'e baktığımda umut dolu baktığını gördüm. Burukça gülümsediğimde dudağını öptüm. Yüzü ilkte asılsa da karşılık vermişti. Büyümüştüm, büyümüştük bu yüzden çocukça küsmüyor aksine sabırla beni bekliyordu. O cidden aşık olunmayı hakeden bir insandı ve onu kullanıyor gibi olmaktan nefret ediyordum. İlk başta bu ilişkiyi istememiştim çünkü işin sonunda Jimin'i üzmekten korkmuştum ama sonrasında Jimin üzülecekse de benimle geçireceği mutlu, güzel zamanlara deyeceğini bu yüzden korkmamamı söylemişti. Böylelikle bir ilişkiye başlamıştık.

Nazik ve yavaş öpüşümüz daha hızlı bir hâl aldığında tedirgin olmuştum. Uzun zamandır ne o ne ben ilişkiye girmiştik ve bedenlerimiz ihtiyaçla kaynıyordu. Bu hayvani düşüncem midemi bulandırmıştı. Her zaman sevdiğim, aşık olduğum insanla bir olmak daha mantıklı geliyordu ama şu an nedense Jimin'e karşı kendimi hazır hissediyor gibiydim. Fakat beynimin mantıkla çalışan tarafı durmamız gerektiğini bas bas bağırıyordu.

Jimin'in elleri kalçama gittiğinde hızla geri çekildim. Korkuyla kucağından kalktığımda nefes nefeseydim, kriz geçiriyordum. Jungkook'a ihanet ediyormuş hissi beni krize girmem için itekliyordu. Elimi boğazıma koyup nefes almaya çalıştığımda Jimin hızla yanıma geldi. Birşeyler diyordu fakat algılayamıyordum, uzun zamandır kriz geçirmiyordum ve ani olması ikimizi de şaşırtmıştı.