нαℓαzια | ATEEZ

Korkuluk

Duyduğumuz korkutucu ayak sesleriyle hepimiz duvarın arkasına saklanmaya çalışırken maskeliler gelmiş, Yunho ve Seonghwa'yı götürmüşlerdi. Yanımda sadece 3 kişi kalmıştı, kaptan olarak kimseyi korumayı başaramamıştım. Mikrofonu en sonunda yerleştirmeyi başarıp binadan çıkmak istemiştim ama neredeyse imkansızdı. İçerisi bu kadar korkutucuyken dışarıdan hiç kimse gelip de bakmıyordu. Polisler sadece barikat kurmuş öylece duruyorlar, bizim burada canımız söz konusu! "Jongho, San, Wooyoung. Sadece dördümüz kaldık, lütfen sizde kendinizi tehlikeye atmayın." "Tamam kaptan." dedi üçü aynı anda. Maskelilerden ve gardiyandan uzak olan duvarların arkasından kaçmaya çalışırken çatıdan çığlık sesleri gelmeye başlamıştı. "Bu bağıran sanırım Yeosang, ona bakmam gerek!" "Jongho dur! Neden hiçbiriniz sözümü dinlemiyorsunuz!"

Kaptan olarak sadece fiziksel olarak buradaydım, kimsenin beni umursadığı yoktu. Onu koruyabilmek için Jongho'nun arkasından gitmek zorundaydım. Çatıya çıktığımızda Yeosang "Gördüm, onları gördüm!" diye bağırıyordu. "Kimi gördün?" dedi Jongho. "Onları, Seonghwa ve Yunho'yu. Aşağıdaki korkuluğun altındalar, maskeliler onları da bağlamış!" Saatler içinde yaşanan her şeyden çok korkuyordum. Hepsi tek tek yakalanıyordu, peki şimdi sıra kimde? "Gidin çabuk, geliyorlar!" diye bağıran Yeosang'ın arkasından ikimiz de arkamıza bakmış, üstümüze doğru koşan maskelileri görmüştük. Jongho'nun "Hongjoong kaç, ben onları tutacağım!" demesiyle iyice paniğe kapılmış ve kekelemeye başlamıştım. "Ama sen, sen ne olacaksın?" "İyi olacağım kaptan, sen git!" Başımla onaylayarak gözyaşları içinde arkama bile bakmadan aşağı kaçmıştım. Merdivenin önünde San ve Wooyoung beni bekliyordu. Ağlayarak "Arkadaşlar Jongho, Jongho'yu yakaladılar." demeye çalışıyordum. "Jongho sayesinde, Seonghwa ve Yunho'nun yerini öğrenebildim. Boşluğun altındaki korkuluğa bağlamışlar onları." "Tamam, bu sefer kalanı bende!" "Wooyoung dur, nereye?!"