သူ့အပြုံးလေးပွင့်တဲ့အချိန်တိုင်း နွေဦးရာသီတခုခပ်ဖြေးဖြေးချင်း ဖြစ်တည်လာသလိုခံစားရတယ်။မေ့ဖျောက်ထားစရာ ဒဏ်ရာတွေကိုမှ ရင်နဲ့အပြည့်လွယ်ထားတတ်ပြီး ကံတရားကို အယုံမကြည်မရှိတဲ့ကျနော့်အတွက် ကံကောင်းစေတဲ့ယတြာလေးများလားလို့ ယုံကြည်သက်ဝင်မိတဲ့အထိ ထုထည်ကြီးမားတဲ့လုံခြုံနွေးထွေးမှုလေးဖြစ်ပါတယ်။အဆင်မပြေထိခိုက်ဒဏ်ရာရတဲ့အခိုက်အတန့်တွေမှာ ပြေးပုန်းချင်မိတဲ့ချောင်လေးတစ်ခုလည်းမမှားပါဘူး။ကံကောင်းခြင်းတွေအကုန် သူနဲ့ ဆုံတွေ့ခွင့်ရဖို့ သုံးစွဲခဲ့မိတာမျိုးပဲဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။သိပ်ရှည်ကြာခဲ့တဲ့ မြေနီလမ်းကလေးဆိုပေမယ့် ဒီလမ်းအဆုံးမှာ ကျနော့်ဘဝရဲ့ ပန်းပွင့်ကလေးကို ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့တယ်။ပြီးတော့အမြဲ လွမ်းနေမိမယ့်ရေစက်လေးဆိုတာလည်း သေချာနေခဲ့ပါတယ်။
#Ume_Sue
YOU ARE READING
လွမ်းတဲ့နေ့
Poetryလမ်းလျှောက်ရင်း ပန်းတစ်ပွင့် ခူးမိသလို စိတ်ကူးတွေနဲ့စတော်ဘယ်ရီတခင်း ပျိုးသလို ဘာရယ်မဟုတ် ကောင်းကင်ကိုမော့ကြည့်ရင်း တိမ်တွေကို လိုတာထက်ပိုငေးမိသလို ဒီလို စိတ်လိုလက်ရ လွမ်းမိတဲ့နေ့တွေအကြောင်း
