[ reader x harem ]
[imię] [nazwisko] spędziła połowę swojego życia w szpitalu i mimo, że ma już osiemnaście lat to, ani razu nie postawiła swojej stopy w liceum.
Jednakże pewnego dnia jej stan się na tyle poprawił, że wreszcie będzie mogła pójść do...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Szarowłosy chłopiec, wychylił delikatnie swoją głowę znad kartonów. Jego szkarłatne oczy błysnęły, kiedy zauważył jak grupa kruków walczy o czerstwy chleb. Oczywiście młodzieniec nie mógł przepuścić takiej okazji... Wyskoczył ze swojej kryjówki, krzycząc by odstraszyć ptaki. Jednakże te jedynie przekrzywiły głowę w bok, niewzruszone. Jakby właśnie patrzyły na nic niewartego robaka. Po chwili wszystkie wzbiły się w powietrze, atakując czerwonookiego. Chłopiec szybko zwinął się w kłębek, wiedząc, iż takie coś mogło się wydarzyć. Z opresji jednak uratował go bezdomny pies. Zwierzę widząc ową sytuację szybko odstraszył ptaki swoim potężnym szczeknięciem. Szarowłosy delikatnie uchylił jedno oko, badając sytuację. Pies przyglądał mu się ciekawsko. Chłopiec wstał powoli do siadu i sięgnął ręką po kawałek chleba. Miał już odejść, ale zatrzymał się kiedy zauważył jak zwierzę przyjacielsko merda ogonem. Chłopiec nie wiedział zbytnio o co chodzi, ale instynkt podpowiadał mu, że zwierzę wcale nie chce mu zrobić krzywdy. Podszedł więc bliżej i położył swoją wątłą dłoń na pysku psa. Ten niemal od razu zaczął go lizać po twarzy. Zastygł jednak bezruchu, kiedy w uliczce rozbrzmiał nieznany mu dźwięk. Odwrócił więc swój łeb i wstał na równe nogi. Szybko przemknął się między śmieciami w głąb ciemności.
— Jaką ty mnie drogą prowadzisz, kobieto? — szarowłosy szybko schował się w swojej poprzedniej kryjówce
Żwawym krokiem, przez stertę śmieci, przedzierała się wysoka kobieta, która rozmawiała przez telefon. Posiadała krótkie blond włosy i złote oczy. Chłopak dawno nie widział podobnej istotny do niego, więc postanowił się bardziej wychylić, by jeszcze bardziej jej się przyjrzeć. Ale niestety, puszka, znajdująca się obok jego nóg upadła, pod wpływem ruchu chłopca, i potoczyła się wprost pod nogi nieznajomej. Kobieta widząc obiekt, który się wcześniej tutaj nie znajdował, rozłączyła się ze swoją rozmówczynią i przeczesała teren. Niemal od razu dostrzegła czerwonookiego, który nieudolnie starał się wtopić w otoczenie. Blondynka uśmiechnęła się delikatnie i kucnęła obok chłopca.
— Co ty tu robisz, hm? Zgubiłeś się, młody? — zapytała, ale kobieta widząc jego zakłopotaną minę oraz jego obecny stan, zdała sobie sprawę, że był on bezdomny.
Złotooka westchnęła i rozgniewana zamknęła oczy, próbując się uspokoić, aby nie odstraszyć chłopca. Jak ktoś mógł porzucić dziecko? — zadawała sobie to pytanie w myślach. Czerwoonoki przyglądał się niej zafascynowany, jakby właśnie ujrzał anioła, który zszedł z nieba. Po krótkich przemyśleniach kobiety, w końcu z jej twarzy zeszła zdenerwowana mina.
— Młody, co powiesz żebyś poszedł ze mną? — te kilka słów odmieniły całkowicie jego życie.
Razor otworzył powoli swoje oczy, kiedy poczuł jak promienie słońca padły na jego twarz. Znowu ten sam sen. Nastolatek westchnął i wstał do siadu, rozglądając się po pomieszczeniu. Brak żadnych innych rzeczy, niż jego. Jego współlokator, który jeszcze kilka godzin temu tu mieszkał, wyniósł się. Był to już trzeci raz w tym semestrze. Nie żeby, szarowłosy był zdziwiony. Domyślał się, iż będzie on taki sam jak jego poprzednicy. Można to było już zauważyć po samym sposobie patrzenia na niego. Razor wstał po chwili i po przygotowaniu się do wyjścia, ruszył ku stołówce. Kiedy znalazł się już na miejscu i otworzył drzwi, żwawe rozmowy w pomieszaniu ustały, a zamiast nich pojawiły się szepty związane z obecnością szarowłosego. Chłopak podszedł, wziął zestaw śniadaniowy, zawierający jak najwięcej mięsa i usiadł przy wolnym miejscu. Większość oczu było skierowane na niego. Patrzyli na niego z obrzydzeniem, albo z nienawiścią. Nie sprawiło to jednak na nim wielkiego wrażenia, przyzwyczaił się.
