5.BÖLÜM

17 6 1
                                    

Gece 3.00 gibi uyandım. Her yer karanlık olduğundan hiçbir yeri göremiyordum. Yavaşça yatağımdan kalkıp ışığı açmaya gittim. Giderken ayağımı çalışma masanın kenarına çarptım, kendimi bağırmamak için zor tuttum. Lambaya elimi uzattım, yaktım ışığı. Yatağıma doğru gittim, seke seke oturdum yatağımın üstüne. Biraz sesim çıkmış olabilir, sessizce "ah be masa, niye bana böyle yapıyorsun be. Tamam daha çok ders işlerim senin üstünde, bir daha yapma bana böyle şeyler." Dedik ten sonra,"nediyorsun Kübra deli gibi. masa ile konuşuyorsun."diyorum, ama daha halen kendi kendime konuşuyordum. Telefon aklıma gelmişti hemen şarja taktım. Saat 3.15 geçiyordu, çok erkendi. Okul da yoktu. Başka zaman olsa, yani okul olduğu zamanlar uyanmak istemem ama, hafta sonu bir gelsin erken den kalkıyorum bak.

Telefon'u açtım, Eren'in numarasını almamıştım, o benim numaramı almıştı. Neyse, o bana mesaj atar diye birşey yapmadım. Şarj da, telefon da birazcık gezindim.

Telefon'u bırakıp yatağıma yattım. Lambayı kapatmayı unutmuştum, tabi neyden dolayı ayak acısından. Bir de kalkıp lambayı kapattım. Yavaş adımlarla yatağıma gittim, bir yerimi daha çarpamazdım çünkü.
Yatağıma yattım, saat 4.30'tu. Uyuya kalmışım boş boş tavana bakarken.

Sabah olmuştu. Uyanıp bir etrafa bakıp, geri yatmıştım. Tam da yatakta rahat yerimi bulmuştum ki, annem odaya girdi. Kübra haydi kalk, köye gideceğiz hazırlan dedi. Ben of'laya puf'laya, yerimden kalkıp önce duş alıp sonra üstümü giydim.
Sonra annemin yanına gittim. Dedim ki:
"anne köy'e niye gidiyoruz saat çok erken. Saat 10.00 gibi kaldırsaydın" dedim, annem  "saat'e iyi baktın mı sen. Daha gözlerini açamamızsın" dedi. Ben gidip saate baktığımda, 09.55 geçiyordu. Daha yeni uyanmıştım hem de çok şaşırmıştım. Artık nediyeyim "tamam" dedim.

Ailecek kahvaltı yaptık. Her haftasonu böyle ailecek yaparız kahvaltıyı.
Kahvaltı yaptıktan sonra, üstümü değişmeye gittim. Bol kıyafetler giydim.

Sonra telefonum çaldı arayan Eren'dir diye açtım, biraz öksürdüm sesim iyi çıksın diye. Açtığımda tam da öyle çıktı. Açtım.
-alo
Dedim. Eren de;
-napıyorsun, iyi misin.
Dedi. Ben de;
-iyiyim,köye gideceğiz sen nasılsın.
Dedim. Eren;
-ben de iyiyim. Senin sesini duymak için aramıştım.
Dedi. Ben de biraz gülerek;
-hımm, iyi yapmışsın. Ben de senin aramanı bekliyordum zaten.
Dedim. Eren de;
-ee, bugün buluşurmuyuk o zaman.
Dedi. Ben de;
-yok,bugün buluşamayız. Bugün köye gideceğiz olmaz yani. Yarın dükkana falan gittiğim de buluşuruz ancak ben sana haber veririm o zaman.
Dedim, Eren de;
-tamam, sen o zaman haber verirsin bana. Bazen de yaz arada sırada. Özletme kendini bana.
Dedi. Ben de;
-tamam sevgilim, ben kendimi özlettirirmiyim. Zaten pazartesi görüşeceğiz. Ama bugün okadar da çok yazamam sana telefondan.
Dedikten sonra Eren de;
-tamam, o zaman görüşürüz sevgilim benim.
Dedi. Ben de ;
-görüşürüz sevgilim.
Dedikten sonra kapattık.

İçeriden de annem çağırdı.
"Haydi Kübra hızlı ol, biz hazırız çabuk" dedi. Ben de "tamam, geliyorum 1 dakikaya kadar" dedim ve odadan çıktım. Annem ile beraber çıktık dışarı. Arabamız'a binip, köy'e gitmek için yola düştük.

Yarım saat sonra köye gelmiştik. İstanbul'dan dayım gil gelmişti. Çok sevinmiştim. Çünkü 1 senedir görüşemiyorduk. Bayramlarda arada bir görüyordum sadece. Annem, babam, dayım... falan bir odaya toplanmışlardı. Birşeyler konuşuyorlardı.
Bende onları kapıdan dinledim. Biz İstanbul'a gidecekmişik, dayım bizi çağırmıştı oraya. Bizmkiler de hemen "tamam olur" dediler. Ben gitmek istemiyordum. Doğru ya benim okulum car gidemezdim bunu annemgile ikna edip  gitmemeliydim.

Akşam olmuştu ve ben daha annemgilin konuştukları şeyi düşünüyordum nasıl ikna edebilirim ki diye.

Aklıma bir fikir gelmişti. Bir yalanlar uyduracaktım artık, gitmemek için.
Akşam 6.30 tu eve gittik. Dayım gil bu sabah yola çıkacaklarmış. Eve gider gitmez acele acele valiz hazırladılar. Noluyor dedim bilmiyormuş gibi, annem "senin haberin yokmu" dedi, bende "yok" dedim. "Sen biz konuşurken orada neredeydin, orada değilmiydin." Dedi, "ben de yok" dedim. Aslında herşeyden haberim vardı.

Annem "sen gidecekmisin" diye sordu ama ben gitmek istemiyordum direk "yok gitmeyeceğim,istemiyorum" dedim. "Ne yapacaksın sen tek başına" dedi. Bende "kuzenim varya o gelir yanına beraber dururuk " dedim. Hiç zorlamadan"iyi tamam sen bilirsin" dedi. Çok sevinmiştim. Kuzeni arayıp haber vermiştim. Benimle aynı yaşta ve aynı kafadan olduğumuz için onu istemiştim.

Anneme "kaç gün duracaksınız" dediğimde," 2-3 hafta falan biz gelirken haber veririz sana" dedi, bende "iyi tamam" deyip yatağıma yatmaya gittim.
O sevinçle annem gilin gitmesi için sabahı bekledim...

~~~~~~~♡♡♡♡~~~~~~
İyi okumalar...
Devamı gelecek

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jan 15, 2023 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Aşkın YoluHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin