Vampire Society (On Hold)

Night 3: Invitation

Night 3: Invitation

"Rainer, bawal akong sumama!"

Kanina pa ako nag pipilit but Rainer kept driving the car away from my school. Gusto ko man pumunta sa Institute at bisitahin sila Rachel pero kinakabahan ako. Malapit na ang uwian, hahanapin ako ng sundo ko. The moment na marealized ni Manong na wala ako at tumakas, I'm dead. My punishment right now is too big to even bare tapos eto, gumagawa na naman ako ng kasalanan.

I sighed. Naka-upo ako sa back seat habang nasa shot gun si Cuffer who is silent along the way at si Rainer na nakangising nagdadrive papasok sa Memorial Park. Ngayon lang ako nakadaan sa Memorial park ng ganitong oras. Yung maaraw, mahangin at kita ang mga puno sa pinaka-dulo. Pero hindi ko naman ito masyadong pinapansin dahil kabado ako.

I jumped on my sit from irritation, "Rainer! Pagagalitan talaga ako!"

"Easy, akong bahala sayo." Sabi niya na para bang walang problemang dinadala sa buhay. "Ihahatid nalang kita sainyo okay?"

"No! That's even worser!"

"Then back at school?" he suggested and pouted. "Come on, Ava. Ayaw mo na ba sa amin?"

Natigilan ako. What the heck?

"Anong klaseng tanong 'yan." Tinitigan ko siya na para bang siya na ang nakakadiring tao na nakita ko sa buong buhay ko. "I'm doing this dahil gusto ko kayo makita! I'm just waiting my parents to cool down. Kapag nahalata nilang wala na akong balak pang bumalik, they will cut down the service and Ate Krisa from watching me. Kaya magiging malaya na ulit ako."

"One hour Ava. Relax. May two hours ka pa bago mag uwian diba?" Tumango ako pero nag dadalawang isip parin ako. "Just talk to Rachel..."

Nag iba ang tono ng boses niya. Biglang bumagsak ang tensed na mga balikat ko at napalitan ng pag-aalala. Napa-lunok ako. Si Rachel. It's only been three days at may nangyari? Rainer sounded worried pero nanatili siyang nakangiti habang nag dadrive sa gitna ng maaraw na gubat. On his side was Cuffer. Naka-pikit lang siya habang naka-sandal.

Nanginig ang katawan ko. "What happened to Rachel, Rianer?" I worriedly asked.

Kung kanina ay nag dadalawang isip akong sumama, ngayon naman ay kulang nalang lumabas ako sa kotse na 'to na mabagal tumakbo dahil sa mga ugat na nag bibigay hesistant sa sasakyan at tumakbo nalang papuntang Institute. Naisip ko din si Sarah. Is she alright? Was she sad? Worried? Hindi ko manlang siya nasabihan na pinagalitan ako. I just suddenly stopped visiting. Iniisip kaya nila Esther na ayoko na sakanila? Na natakot ako sa Institue dahil madumi ito?

But I never thought of that. Alam kong naiisip nila yun minsan. Pero inuunahan ko sila na hindi yun ang nasa utak ko. I love them.

Rainer released a deep sigh before answering me. "She thought you we're sick. Malabo daw kasi na bigla ka nalang mag sawa na bisitahin samin. She's planning to visit you on your house tonight at mag pakilala sa parents mo so she can bring you sa institute at alagaan doon. Of course, hindi kami pumayag."