"ကျောင်းသား..
မကြောက်ပါနဲ့ မင်းအမှန်အတိုင်းဖြေမယ်ဆို
မင်းအတွက်ရော အားလုံးအတွက်ပါ
အဆင်ပြေသွားမှာပါ"
ကြောက်ရွံ့သည်လား
စိုးထိတ်နေသည်အလား
ဒါမှမဟုတ် အလိမ်အညာတစ်ခုအား
ဖုံးကွယ်ထားရတာမို့
ပေါ်ပေါက်သွားမှာကို စိတ်ပူနေသည်အလား
ဆိုတာကို သေချာမသိတော့ချေ။
၀ုန်းဒိုင်းကြဲပြီး ထူပူနေတဲ့
သူ့ရဲ့မူမမှန်တဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြောင့်
မျက်လွှာကိုလည်း အောက်သို့ချထားရင်း
မျက်၀န်းတွေမှာလည်း ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေသေးတယ်။
လက်သည်းခွံချင်းကိုလည်း
ထိကပ် ကုတ်ဖဲ့နေရင်း
ကြောက်စိတ်လွှမ်းမိုးနေတဲ့သူဟာ
မည်သူများပါလိမ့်..
"နစ်နာသူ အီယောင်းဂျယ် ရှီ
မင်းကိုထိခိုက်နာကျင်အောင်လုပ်ပြီး
အနိုင်ကျင့်ခဲ့တဲ့သူက ပတ်ဆောင်းဟွန်း..
ဟုတ်ပါသလား"
အသက်ရှူနှုန်းတွေမြှင့်တတ်လာကာ
နှုတ်ခမ်းတွေဟာလည်း တုန်ရီလာသည်။
အရှေ့၌ မေးနေသည့်
အမှုစစ်တာ၀န်ခံတွေဟာလည်း
သူ့ရဲ့အဖြေကို စောင့်ဆိုင်းနေကြသည်။
"ဟုတ်...ဟုတ်ပါတယ်"
~~~~
နံရံတွင်ရှိသည့် ခလုတ်တစ်ခုအား
နှိပ်လိုက်တော့
အခန်းတစ်ခုအတွင်း အလင်းရောင်များ
စီ၀င်ရောက်ရှိလာသည်။
တည်ရာနေရာ ဗဟိုတွင်ရှိနေသည့်
ဧည့်ခန်းဆောင် ဆိုဖာထက်၌
ထိုင်ချလိုက်ရင်း စိတ်မောပန်းနေဟန်
သက်ပြင်းရှည်ကြီးတို့ကို ချလိုက်လေတယ်။
ဆောင်းထားသည့် ဦးထုပ်နှင့်အတူ
မျက်နှာထက်က mask ကို ချွတ်ပစ်လိုက်တော့
မျက်နှာခပ်ချောချောဟာ ပေါ်လာသည်။
ဆိုဖာထက်၌သာ လှဲရင်း
ဘယ်နှကြိမ်မြောက်မှန်းမသိတဲ့
သက်ပြင်းတွေကိုချနေမိတော့သည်။
ယခုသူ့ပုံစံသည်
ရှောင်တိမ်းနေသော ၀ရမ်းပြေးနှင့်ပင်
တူနေလေပြီဖြစ်သည်။
တကယ်ပဲ ဘယ်ကနေဘယ်လို ၊
ဘယ်သူကများ အဲ့ဒီအကြောင်းအရာကို
ဖန်တီးပစ်လိုက်တာပါလိမ့်..။
YOU ARE READING
𝗀𝗋𝖺𝗒 , 𝗎𝗆𝖻𝗋𝖾𝗅𝗅𝖺 , 𝖼𝗂𝗀𝖺𝗋𝖾𝗍𝗍𝖾𝗌 & 𝖺 𝖻𝗈𝗒 || sᴜɴɢᴡᴏɴ √
Fanfictiongray လို ရှုပ်ထွေးနေတဲ့သူ့ဘ၀ထဲ ထီးလေးတစ်ချောင်းနဲ့အတူ စီးကရက်နှင့်တူသည့် ကောင်လေးတစ်ယောက်က ၀င်ရောက်လာခဲ့တယ်။ sᴜɴɢʜᴏᴏɴ 𝑥 ᴊᴜɴɢᴡᴏɴ 𝖲𝗎𝗇𝗀𝖶𝗈𝗇
