SOĞUK KÜL

3

Gördüğü yüzle yerinde kalkan Deha kendisine aşırı derece benzeyen kızla kitlenip kalmıştı. Bu kız kendisinin aynısıydı. Bu kız onun ikiziydi.

"Baba! Bu ne demek oluyor!? Ne işi var bunların bizim evimizde!?"

Bağırarak babası ile konuşan Berra ikizine benzeyen kıza büyük bir öfke ve korkuyla bakıyordu. Bu sonu biliyordu. Bu kız gelecek ve kardeşini alacaktı.

"Berra sakin olur musun?"

Annesinin koluna dokunması ile kolunu kendine çeken Berra, hiç konuşmayıp sadece karşısında ki kıza bakan ikizine baktı.

"H-hayır s-sakin olmayacam. Bu kız i-ikizimi benden alacak. Sizde ona yardım ediyorsunuz!"

Ağlayarak annesine bağıran kızla kendisine gelen Deha , Berra'yı kolundan tutup kendine çekip sarılmıştı. En başından beri kardeşinin korkusu buydu. Yersizdi bu korkusu ama farkında değildi.

"Kimse beni senden seni de benden alamaz . Unuttun mu? biz ikiziz."

Kardeşinin kulağına fısıldadığı cümle sessiz ortamda ufakta olsa duyulmuştu.

Kardeşinin elini tutan hazan, karşısında ki manzaraya karşı hiçbir şey hissetmemişti. Onun iki kardeşi tek vardı. Biri Hazar, diğeri de Ayşe'ydi . Bu gerçeği değiştirmek gibi bir çabası da yoktu.

"A-abla Bizi istemiyorlar."

Ayşe'nin kurduğu cümle ile Deha gözlerini küçük kıza çevirmişti. Başında ki bandana ve ağzında ki maske ile hasta olduğunu anlamıştı.

"Kızlar hadi salona geçelim."

Salonun yönünü gösteren adamla , hızla kızların önüne geçmişti Berra . Hâlâ öfkeli ve korku doluydu kalbi .

"Evet sizi istemiyoruz! Gidin evimizden! Baba kov onları!"

Kardeşinin önüne siper olan hazan kardeşini korkutan kıza karşı sinir olmuştu.

"Mesafene ve ses tonuna dikkat et. Bizde meraklı değiliz size veya evinize. Buraya gelmek isteyip istemediğimiz bile bize sorulmadı. Ondan kardeşimi korkutmayı kes ve meseleni babanla konuşarak hallet."

Gözlerini babasına çeviren Deha daha fazla sakin kalamıyordu. Bu kızın böyle rahat bir şekilde kendi evinde kendilerine diklenmesi hoşuna gitmemişti.

"Bu ne saçmalıyor baba ? Ne işi var bunların bizim evimizde!? Bir iki adamın ağzını onları bu eve alarak mı kapatacaksın?"

Küçük Ayşe, hayal kırıklığına uğramıştı. Sadece bir an Hazar abisi gibi onunda kendisini seveceğini düşünmüştü.

"Ne ağız kapatması? Siz bizi ne amaçla bu eve getirdiniz?"

Ortamda ki kargaşadan sıkılan Cihan, kendisine soru dolu gözlerle bakan 3 gence baktı. Hepsini zapt etmek zordu. Hepsi inatçı ve dik kafalıydı.

"Öncelikle salona geçelim. Herşeyi en baştan size anlatacam. Hem küçük hanım da baya yoruldu baksanıza?"

Kardeşine bakan hazan, karşılaştığı üzgün ve kırgın bakışlarla üzülmüştü. Kardeşi daha ilk günden üzülmüştü.

"Buraya gelmemiz en başından beri hataydı. Kardeşimi daha şimdiden üzdünüz! Burada gidiyoruz. Ne haliniz varsa görün!."

Kardeşini kucaklayan kız daha kapıya bir adım atmadan önünü kesen koruma ile kaşlarını çatmıştı.

"Kimse hiçbir yere gitmiyor. Herkes bu evde durmak zorunda. Sende Hazan. Artık sende bu evde kalacaksın. "

Cihan'ın otoriter sesi ile sinirleri bozulan genç kız, başını geriye atıp derin bir nefes almıştı.