Ellie

Hoofdstuk 2.

Ik duw de poort open. En loop dan over het grind naar de jongen. Ik voel dat mijn benen trillen.
Wat als hem dat niet is? Dan sta ik echt voor gek.
How wacht, er is toch niemand.

Ik loop stevig door. En hoop ziels veel dat het de goede is.
Als ik er ben, tik ik op zijn schouder. Hij draait zich om.
En dan zie ik een jongen met rode ogen. Van het huilen.

'E-erik?' Stotter ik. Ik kijk hem verbijsterd aan. Ik heb hem nog nooit zien huilen.
'H-het spijt me.' Zegt hij verdrietig.
'Waarvoor?' Vraag ik. Ik kijk hem verbaasd aan.
'Om jullie in de steek te laten. Ik zat fout. Het was niet de bedoeling om daar terecht te komen.' Zegt hij.

Ik kijk hem nog verbaasder aan. Mijn ogen worden zo groot als schooteltjes.
'Het is te laat.' Fluister ik. Ik moet mijn keel schrapen. En mijn stem klinkt schors.
'Ik weet het.' Zegt hij. EN dan doet hij iets wat ik niet van hem verwacht.
Nee. Hij gaat me niet zoenen. Maar hij geeft me een vertrouwden knuffel.
En dan kan ik het niet laten. Sinds een lange tijd huil ik weer om mijn ouders. Maar dan met mijn broer.
Hij vrijft met zijn hand op mijn rug.
'Ik had moeten veranderen.' Zegt hij.
'Had dat dan gedaan.' Zeg ik.
'Ik kan niet. Ik ben laf. Ik kies voor de mensen om me heen. En niet voor mij familie.' Zegt hij. Ik maak me van hem los. En kijk hem aan.
'Beloof me, dat je na de meivakantie bent verandert. Anders wil ik je nooit zien. En dan heb je gelijk, dan ben je laf. Dat je voor je foute vrienden kiest en niet voor ons. Je familie.' Zeg ik. Ik kijk hem diep aan. En zie dat hij aan het nadenken is.
'Geef me een kans.' Zegt hij. Ik schud mijn hoofd.
'Ik geef je geen kans. Je moet kiezen. Voor mij. Of voor je vrienden. En ik geef je de tijd tot de meivakantie. Niet meer. En niet minder.' Zeg ik. En dan loop ik weg. Ik heb hem duidelijk gemaakt wat ik wil. Terwijl ik dat helemaak niet wou. Ik wou hem gewoon zien huilen. Dat het zijn schuld is. Maar dat is het niet. Het is niemansa schuld. Nou ja, maar het is al opgelost. Eigenlijk dat nog niet eens.
Ik veeg snel de tranen weg. En dan maak ik de poort open. EN loop naar huis.

Als ik thuis ben, is er niemand. Er ligt wel een briefje op de tafel.
Ik pak hem op en begin te lezen;

"Ellie,
Ik ben boodschappen doen. Ik weet niet hoelaat ik thuis ben, maar als het rond zes uur is, mag je me komen zoeken.
Liefs oma."

Staat er. Ik kijk op de klok, en zie dat het vijfuur is geweest. Nog een uurtje.
Ik beslis om mijn huiswerk te gaan maken. Wat alleen maar bestaat uit Engels. En dat heb je als je op het vmbo-b zit. Bijna geen huiswerk! Wat best relex is. Dan heb je gelijk meer tijd voor je vrienden ofzo.

Als het half zes is ben ik klaar. Ik loop naar onder. En pak een glas en doe daar water in. Dan ga ik naar de woonkamer waar ik op de bank ga zitten en de tv aan zet. Ik zapp naar MTV waar nou net een liedje draait van Katy Perry. Die ik helemaal me zing.
Ik hoor dat er een deur open gaat. En gelijk zet ik mijn muziek zachter en loop naar de achterdeur. Waar ik mijn oma zie staan.
'Is pizza goed?' Vraagt ze. Ik knik heftig.

Ik pak een rood, zwarte houthakkers blouse. En een zwart broek met wat schuren bij de knieen. In mijn haar maak ik een losse schuine vlecht. En doe een beetje make-up op. Dan pak ik mijn tas en loop naar onder. Daar pak ik mijn ontbijt. En als ik dat heb loop ik naar school.
Als ik daar ben loop ik naar mijn kluisje. Dan naar mijn groepje en kletsen we nog even bij. Dan loop ik met Stella na de les. Zoals altijd kletsen we over haar vriendje en mijn crush.
'Omg! Weet je al dat ie gaat optreden met zijn band bij het bal.' Zegt ze happy.
'Omg! Gaan ze optreden?' Vraag ik vebaasd en blij.
Ja, onze school heeft een band. "Mr. Hug" heet het. En natuurlijk moet mijn crush er weer in zitten. Hij is de lead zanger een een gitaarist. En Lucas speelt gitaar en zingt ook. En Michael speelt soms op de piana maar voor de rest doet hij hetzelfde als Lucas. En dan hebben we Cas die drum en zang doet.

'Jaa!' Gilt Stella. Een beetje te hard, want allen mensen in de gang kijken ons aan. Maar het is Stella dus ze trekt daar geen ene reet van aan.

'Ik heb gister gepraat met Erik.' Fluister ik tegen Stella als de leerling bezig is met een of anderen soms.
'Wat?' Vraagt ze geschrokken. Ofja fluisterd.
'Ik heb hem een kans gegeven.' Zeg ik. Stella kijkt me verbaasd aan.
'Ik snap wel dat je je broer een kans wilt geven. Maar snoes. Hij heeft je in de steek gelaten. Als hij dat niet deed, dan had je werschijnlijk geen probene gehad in de tweede.' Fluisterd ze een beetje boos.

Ik slik. En denk gelijk terug aan die tijd. Toen zat ik helemaal verkeerd.

'Praat er niet over.' Zeg ik zachtjes.
'Maar het was zijn schuld.' Zegt ze. De mensn achter ons kijken ons aan.

'PRAAT ZO NIET OVER MIJN BROER!' Schreeuw ik plots uit. We krijgen de aandacht van de klas. Die ons verbaasd aan kijken.
'Et is waar.' Zegt ze.
'Nee.' Zeg ik en dan loop ik de klas uit.
Ik hoor de deur nog open gaan. Maar die gaat al weer dicht.

De mensen in de gang, het is nu onderbouw pauze, kijken me verbaasd aan. Maar daar besteed ik geen blik aan. Ik besteed alleen maar aan de weg naar het fietsenhok.
Als ik daar ben pak ik mijn fiets met een ruk uit het hok. En dan hoor ik iemand mijn naam roepen.
'El. Wat is er?!' Roept die stem. En al gelijk weet ik wie het is. En bij die stem smel ik al meteen.

Omg!! Pitch perfect 2 is zooo amezing!! Echt, ik raad jullie die film echt aan.
Oja, en hier is het tweeee hoofdstuk. Hihi.
Maarja, ik ga verder met tv kijkrn guysss!! Doedelllsss!! Xxx