მართალი ხართ გავცივდი. არა არა ვიცი რომ არ გიკვირთ ნუ იდეაში აა გასაკვირია ლამის გავიყინე როგორც ექიიმა გვითხრა ჩემზ ორგანიზმში საკმაოდ საშიში ცვლილებები შეიძლება წავიდეს (ექიმს ტელეფონით დავუკავშირდით) ამიტომ გვითხრა სასწრაფოდ სეულში დავბრუნებულიყავით რომ გავესინჯე ბიჭებმა აიყეხეს ხვალვე წავიდეთო. ნუ მოკლედ ახლა ვემზადები წასასვლელად
საბოლოოდ ასეთი აუთfიტი გამოვიდა
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ქვევით ჩავირბინე
მე: აუცილებელია წასვლა?
ჰობი: შენი ჯანმრთელობა ყველაზე და ყველაფერზე ძვირფასია
მე: ყველაფერი ჩაგიშხამეთ - თავი ჩავღუნე
ჯინი: ანა არ მოიწყინო სეულშიც კარგათ გავაგრძელებთ გართობას
მე: ძალიან ვწუხვარ მართლა
იუნგი: კარგი რა ევ...ანა. - მიხვდა რომ რაღაც კარგად ვერ თქვა ამ სიტოაციაში ამიტომ უბრალოდ ოთახიდან გავიდა
მე: რა დაემართა?
ჯუნი: იცი რაც...
ქუქი: არ გეწყინოს რაა უბრალოდ ჯერ კიდევ ვერ დაივიწყა, ხომ იცი პირველი სიყვარული ღრმა იარებს ტოვებს
მე: საერთოდ არ მწყენია მართლა. წავალ დავამშვიდებ - ვთქვი და ჩემი და იუნგის ოთახისკენ წავედი
კარი რომ გავაღე იუნგი დავინახე საწოლის კუთხეში იჯდა ჩაკეცილი რაღაც ფოტოს უყურებდა და ქვითინებდა, გეფიცებით გული ათიათას ნაჭრად ამეკუწა, სიკვდილი მომინდა,ამ ყველაფრის ნახვას სიკვდილი მერჩივნა. მიუახლოვდი მის გვერდით დავჯექი, ხმას არ ვიღებდი არ ვიცოდი უბრალოდ რისი თქმა შემეძლო, მინდოდა ბევრი მეთქვა მაგრამ სიტყვებს თავს ვერ ვუყრიდი. უბრალოდ ვდუმდი. მის გვერდით ვიჯექი და ვუყურებდი როგორ ტიროდა, არაფრის გაკეთება შემეძლო, უძლური ვიყავი და ეს უარესს მიშვებოდა. ბოლოს მან დაიწყო
