შუადღისას როცა ბავშვები დაბრუნდნენ ხმაურმა გამაღვიძა გვერდჯთ რომ გავიხედე იუნგი იქ აღარ დამხვდა ამიტომქვევით ჩავედი.
მე: კარგათ გაერთეთ? - ვკითხე
ემა: მეგონა მაგაზე თქვენ გვიპასუხებდით
იუნგი: კი ჩვენც კარგათ გავერთეთ არ იდარდოთ - მის სიტყვებზე საშინლად გავწითლდი - ნუ გრცხვენია ამას თითოეული მათგანი აკეთებს - ახლა უარესად გავწითლდი
ჯინი: კაი ჭარხალს დაებგავსა ბავშვი გეყოს - ვითომ წყრომით უთხრა იუნგის
ჰობი: კაით ახლა ცოდოა დაანებეთ ბავშვს თავი
ქეითი: არა სერიოზულად მეტის ღირსია თქვენ ის არ იცით მე რეებს მიკეთებდა
მე: ეგ არ თქვა, არა არა არ გაბედო! - წიკვინი დავიწყე
ქეითი: კაი რა იყო არც ვაპირებ
მე: ჰოდა ეგრე - ამ დროს იუნგის მობილურზე ზარი შემოდის
იუნგი: გისმენთ....რა?!!....სადაა?-ხმა გაუტყდა და ცრემლები წამოუვიდა რამაც ძალიან შემაშინა - კარგი მოვდივარ
მე: რა ხდება?
იუნგი: უნდა წავიდე - ცრემლები მის სახეზე სრიალს არ წყვეტდნენ
მე: იუნგი მაშინებ
იუნგი: გაიწიე! - ხელით უხეშად მომიშორა და ქურთუკი მოიცვა
მე: რა ხდება თქო?!
იუნგი: მოკეტე!!!! ჯანდაბა უბრალოდ მოკეტე!!! - გაცეცხლებულმა შემომხედა
მე: ვინ გგონივარ?!! გგონია ასე ჯღავილით შემაშინებ?!!!! სახლიდან არ გახვაკ სანამ არ მეტყვი რა ხდება!!! - ყველა გაკვირვებული იყურებოდა იუნგიმ კი უკვე ქვითინი დაიწყო
იუნგი: ანა დღეს დილით... დედაჩემის ცხედარი იპოვეს სახლში
მე: რაა????? ვუნი სადაა???? კარგადაა???
იუნგი: ახლა უნდა წავიდე
მე: მეც მოვდივარ!!
იუნგი: არა ანა შენ ვერ...
მე: არ მაინტერესებს შენი აზრი მოვდივარ თქო!!! - იუნგის ხმა აღარ ამოუღია მალევე მივედით მინების სახლთან მაშინვე მანაანიდან გადავხტი და ატირებული ვუნი ხელში ავიყვანე - ვუნ კარგათ ხარ?? საყვარელო მაპატიე. მაპატიე - ტირილი დავიწყე
