Onsra

/4/-İlk adımlar mı?-

Telefonumu almış 1 saatten beri o'na ulaşmayı bekliyorum. Anlaşılan sızmıştı. Telefonumun ekranında beliren bildirimle gözlerim fal taşı gibi açılıyordu ki Leo'ymuş. (Messi) 

Akşam bilmediğim salakça bi toplantı yemeği olacak. 

Gelmek ister misin diye soramam çünkü zorundasın gibi duruyor. :/

*Leo 

Geliyorum ama ufak bi prüz çıktı.

O yüzden benim yerime bi kaç dakika oyalar mısın orayı?

Vaia*

Ben olmasam varya...

Tamam, hadi acele ett!!

Bu pürüzü merak ettim.

*Leo 

Sağoll, daha sonra öderim karşılığını.

Vaia*

GİTSENEE!!

*Leo

Gıcık olsa da bazen iyiydi.

Hazırlanırken düşünmeye başladım. Leo'nun orda olma sebebi neydi. Belki de Arjantin takım yemeğidir ve bizi de davet etmişlerdir sadece diye aklımdan geçirdim. Rahat bi şeyler ve uzun bi bot geçirmiştim ayağıma. Dışarda sağanak yağıyordu tüm hataları ve kötü duyguları bastırmak istercesine. İnsanları yere yığmak istercesine.  

Bu gün daha fazla macera yoktu ve hemen bi taksi çevirip b@rın adını verdiğim gibi vardık. Yakın olduğumuzdan. Taksiciye beklemesini söylerken hemen içeri dalacaktım ama kapıda karşıladı Ela gözler beni. 

Yere yığılmış yağmurun altında yatıyordu. Bi elimi omzunun altına atarken güçlükle kaldırdım. "Hadi bakalım." Taksiye zorlukla götürürken adam gözlerini 4 açmış bakıyordu.

"Ünlü futbolcu Neymar da Silva Santos Júnior sevgiliniz mi??"

"NE ALAKA BE ADAM?!" diye çıkıştım hemen. Saçmalık, tipim değil bi kere."

"Üzgünüm..."

Hemen arabayı çalıştırdı ve otele vardık. O'nun otelinin yerini bilmiyordum o yüzden LANET OLSUN OFF. Almasına alırdım ama özel, şahsi bana ait olan şeyleri insanları getirmeyi, göstermeyi, sokmayı sevmezdim. Yoksa umrumda değil. Asansörden çıktığımız gibi odama yöneldim ve direky yatağıma attım o'nu, daha doğrusu kendi atladı yatağıma ama neyse.

Yataktan geri kaldırdım ıslak ıslak yatağıma yatamazdı ve hasta olması umurumda değildi. Valizimde büyük bi kaç tane erkek sweatshirt vardı. Neden diye sormayın. Hemen giydirdim ve pijaması... AMAN BANANE indirdim pantolonunu. Gri pijamalarımdan birini geçirdim üstüne.

Tam  kalkarken elimden ani bi şekilde çekti ve yanına uzandım ama yüzüm hemen yüzünün üstündeydi. Yüzü yakından daha güzeldi o an. Bunu itiraf etmem lazımdı. Kusurlarıyla güzel bi yüz ilk defa görüyordum. Kusurları o'na güzellik katıyordu. Yüzünde çizikler vardı ama belli olmuyordu sanki ne kadar yakından bakarsanız bakın.

"Clara daha bitmemişti nereye?" İçime dolan ağzındaki içki kokusu tüm düşüncelerimi bölerken kusmayı getirdi aklıma. Yüzüne kusasım gelmişti.

"Bırak be." 

Yatakta o'nu öylece bıraktım ve Leo'nun gönderdiği konuma gittim. Anlaşılan iş ertelenmişti biraz daha.

~

Yer gösterişli bi yerdi. Aslına o kadarda fazla sayılmaz. Leo ile göz göze geldim restorana girer girmez. Gözüyle işaret yapıp solunu gösterdi ve koca masada 3 sandalye ötesine oturdum.

"Geciktiğim için üzgünüm ufak bi prüz çıktıda işim hakkında."

"Ah ne demek. Bizde tam senin hakkında konuşucaktık." dedi Arjantin koçu.

"Ne hakkında?"

"Seni Arjantin milli kadın futbol takımına almak istiyoruz. Tabi senin için uygunsa."

"Üzgünüm ama işlerim çok yoğun şu sıralar üstüne maç antrenmanları olmaz. Cidden kusura bakmayın." Evet işlerim başımdan aşkındı ve daha önce katılmak isteseydim katılabilirdim.

"Ne demek. Başka birini bulucaz artık.

Kafa salladım sadece.

~

1-2 saat boyunca çoğu şey hakkında konuştular ve bu yemeğin asıl sebebini öğrenmiş oldum. Hepsi keriz kafalıydı sözde bizi yanlarına çekip hile yapmamızı sağlicaklardı. Leo ile arada göz göze geldiğimizde bununla ne pis dalga geçiceğimi az çok tahmin ettiğinden sürekli dik dik bakıyordu.

"Bi daha ki sefere görüşmek üzere o zaman Mr. Matthew"

"Umarım görüşürüz."

Koçumuz Matthew'in imaları yok mu.

Herkes sıraya girdi vedalaşmak için Leo ile vedalaşır gibi yaptığımız sırada "Enayiler." dedim kulağının içine gülerek. "Sus Vaia" dedi aynı şekilde.

Bi süre daha katardaydım. Geldiğim yere geri dönücektim birazdan otele ve o kokuşmuş çöp yığınıyla uğraşmak zorundaydım.