"Derdim ne mi, sadece iş?"
"Lanet olsun Vaia. Hiç bi b0k değişmemiş. Sadece iş iş iş. O b0k kafalılar benimle bi geçmişin var diye seni gönderdi di mi?" Tahmin ettiğimden daha sinirliydi. Durduğumuz yerde sürekli bi kaç defa tur atıyordu. Havanın soğukluğundan değil de onun öfkesinden içim titremişti.
"Olsa kaç yazar ki? Yakında evleniyorsun zaten." dediğime sanki başta inanamadı ve durdu, gözlerimin içine baktı.
"Evet, kaç yazar ki." bunu bana değil de kendine söylemiş gibiydi. "Ve hayır diyorum. İstediğini yap, istediğin kadar uğraş ama cevabım kesin. HAYIR."
O'na o'nu sevdiğimi ve onu özlediğimi söylemek istiyordum. Şu an kendimi kavrulmuş gibi hissediyorum.
"Neymar seni özledim. Çok pişmanım ve yemin ederim bunları hak etmiyorum belki ama yine de söylemek istedim. Sen yokken seni her yerde aradım. Gitmediğim yer gitmediğim ülke kalmadı. O gün yaptıklarım için cidden çok pişmanım, çok üzgünüm. Aptalın tekiyim. Erling'İ sevdiğimi sanıyordum ama sadece sen varmışsın. Bunu göremedim. Ne yazık ki yokluğunda fark ettim. Özür dilerim çok özür dilerim." Gözlerimdeki yaşlar yağmurla karıştı. "Erling ile sadece 2 ay çıktım. Çok şerefsizim ama o'nu yara bandı olarak kullandım., Sana yemin ederim seni çok seviyorum. Bin defa daha üzgünüm geç kaldığım için. Gerizekağlı, şerefsiz, haysiyetsizin önde gideniyim" Gözlerim buğulanmaya başlarken kollar etrafımı sardı. Cidden bana sarılmışmıydı.
"Kendine hakaret ediceğine bana et. Kendine zarar verme bana ver." Yutkundu "Üzgünüm minik Yıldız ışığım ama artık her şey için çok geç."
Kalbime bi hançer yemiş gibi oldum. Sesli bi şekilde ağlamak istiyordum. "İyi ol ama benden uzak ol. İkimiz içinde."
Gözlerinin içine baktım. Önce boğazımdan bi hıçkırık kaçtı. "Yıldızların onlar... ölmüş. Karadeliğe dönüşmüş ve tüm benliğimi içine çekmek istiyor."
"Yıldızlar yaşam kaynakları tarafından öldürüldü leydim. Sevgi üstlerinden çekilince aç kaldılar."
Çok geçti her şey için, belki de 1-2 aya evlenicekti.
"Artık gitmem gerekiyor ve lütfen... lütfen uzak dur benden." Bu kovma değildi bu tekrar bağlanma korkusuydu. Bana güvenmiyordu ve haklıydı da. Yağmurun altında beni bıraktı. Yere çömeldip dizlerimi kendime çektim. "Özür dilerim..." dedim o'nun bana eskiden yaptığı gibi her şeyi değiştirmesini umarak.
Üstümde bi ceket hissettim. Kafamı kaldıracak halde değildim. Kollarımdan tutup beni kaldırdı o kişi. "Hadi gidelim. Dinlenmen gerek." dedi Drew
YOU ARE READING
Onsra
General Fiction!!FANFİC!! "Bizi sen bu hale getirdin, Seni sevmeme rağmen sen görmezden geldin beni." Her şeyi yapmış olmasına rağmen hâlâ yüzsüzce karşımdaydı. "Sana karşı bi şey hissetmiyorum, O'ndan hoşlanıyorum artık." bi kaç adım attı ve mesafeyi kapattı. "...
