ဘာလို့ ဗီလိန်ကြီးကထွက်မသွားသေးတာလဲ!!(Myanဘာသာပြန်)

Ch-12

Unicode
.....
-ရွှေဒဏ္ဍာရီ
....

မွေးနေ့ပွဲကျင်းပရာခန်းမဟာ ရှုပ်ထွေးသွားသည်။ နောက်ဆုံးတော့ဟိုတယ်လုံခြုံရေးများက ရောက်လာပြီး ဧည့်သည်များကို တစ်ဦးပြီးတစ်ဦးခေါ်ထုတ်သွားသည်။ ကြည့်ရတာ ဒီမွေးနေ့ကနောက်ခြောက်လလောက်အထိ ဟာသတစ်ခုဖြစ်လာလိမ့်မည်။

ရန်လုကျွင်းကမပြန်ခင် သန့်စင်ခန်းသွားရင်ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။
သန့်စင်ခန်းက ဟိုတယ်နောက်ဘက် ဥယျာဉ်ထဲတွင်ရှိသည်။ ထိုအကြံဉာဏ်ကအရမ်းကောင်းသည်။ သန့်စင်ခန်းသုံးပြီးနောက်ဥယျာဉ်၏ရှု့ခင်းကိုရှု့စားနိုင်တယ်မလား။

ရန်လုကျွင်းကတစ်ယောက်မှ မရှိတာကိုသိတာကြောင့် ပန်းနှင့်အပန်များကိုရှု့စားပြီး ဖြေးဖြေးချင်းလမ်းလျှောက်ကာပြန်လာသည်။ ရုတ်တရက်သူမလည်ပင်းအစ်သွားပြီး အနောက်မှဆွဲထားတဲ့အားကို ခံစားလိုက်ရသည်။

ထို့နောက်ခဏတာ မူးဝေသွားကာ သူမနှဖူးအရာတစ်ခုခုနဲ့ထိသွားတာပြီးသွေးပူများစီးဆင်းလာတာကို သူမခံစားလိုက်ရသည်။

"..."

*သေစမ်း ဘယ်သူလဲ!*

ရန်လုကျွင်းအခုမှ တကယ်အဆော့ခံနေရတဲ့အရုပ်နဲ့တူနေသည်။ တစ်ချက်ချုပ်လိုက်တာနဲ့ သူမလှုပ်လို့တောင်မရတော့ပေ။

မိန်းကလေးအသံက သူမနောက်မှပေါ်ပေါက်လာသည်။

"ကုချီက နင့်ဆီမှာဟုတ်တယ်မလား ဝမ်းကွဲ?"

ဝမ်းကွဲ?ကုချီ?

ရန်လုကျွင်းအလျင်အမြန်ပြန်စဉ်းစားကြည့်လိုက်သည်။
ဝမ်းကွဲ...သူကကျင်းဂျုအန်းကြိုက်တဲ့တစ်ယောက်!!

သူမထင်တာမှန်ရင် ထိုမိန်းကလေးနာမည်က ယူရှီး ၊ရန်လုကျွင်းရဲ့ဝေးကွာတဲ့ဝမ်းကွဲ။ ကျင်းဂျုအန်းက လျှို့ဝှက်စွာနှစ်သက်ရသူ။

ယူရှီကစာအုပ်ထဲမှာတော့ ဝတ္ထုတွေထဲမှာတွေ့နေကျဇာတ်ကောင်မျိုးပင်။ သူမကကျော်ကြားရမဲ့ဇာတ်ကောင်မျိုးမဟုတ်ပေမဲ့ နဂိုစာအုပ်ထဲမှာသူမက ရက်စက်ဆုံးဇာတ်ကောင်ဖြစ်ပြီး ကုချီကို သဘောကျနေသူဖြစ်တာကြောင့် စာဖတ်သူတွေရဲ့သဘောကျမှု့ကို ရခဲ့သေးသည်။