Korte queer verhalen

Chinees Nieuwjaar

Ze kijkt rond in de ruimte waar ze een aantal blikken vangt van glimlachende gezichten.
Er zijn personen met de prachtigste jurken en anderen dragen een pak.
Ze probeert terug te glimlachen, maar merkt dat ze haar handen in elkaar heeft gevouwen. Ze draait aan haar ring en kijkt naar de groepen mensen. Kleine en grote groepen. Allebei zijn ze even intimiderend. Wie zal ze aanspreken? Waar zal ze bij gaan staan.

Dan valt haar oog op een persoon. Een golf van opluchting stroomt over haar heen. Ze mengt zich in de groepen om een "sorry" te zeggen en zich verder te manoeuvreren.
"Hey, Lilian" begroet ze het bekende gezicht van een vriendin van haar. Lilian kijkt op van het gesprek dat ze aan het voeren was. "Hi, Camryn, wat leuk dat je er bent."

Ze omarmt Lilian kort. Ze voelt zich meteen veiliger. "Hoe gaat het met het studeren?"
"Prima. Ik maak lange dagen. Ook lange nachten, helaas, maar ik moet het ermee doen."
"Geen tijd om een beetje te feesten in het weekend?" vraagt Camryn plagerig.
"Helaas. Helaas zit ik liever op de bank met chocolade en mijn katten."
Ze lacht. "Ik heb trouwens echt veel zin in het concert aankomende week. Ik ben al helemaal in de stemming."
"Ja, ik heb ook zoveel naar ze geluisterd de afgelopen dagen. Ik kan niet wachten."

Langzaamaan maakt ze ook een praatje met anderen. Ze leert over allerlei passies en dromen.
Dan is het tijd om te gaan eten. Langzaam maar zeker vullen alle tafels zich met mensen. Camryn staat vooraan bij de eerste tafels en besluit naast haar vriendin te gaan zitten.

Dan verschijnt er een iemand die haar bekend voorkomt. Ze staat op om zichzelf voor te stellen. "Hoi, ik ben Camryn, leuk je te ontmoeten."
"Hey, ik ben Sofia," ze schudt haar de hand. "Volgens mij hebben wij elkaar al eens ontmoet."
"Je komt me inderdaad bekend voor. Ben je naar activiteiten van deze stichting geweest, naast het vieren van Lunar Nieuwjaar vandaag natuurlijk?"
"Ja, ik kan me niet eens herinneren aan hoeveel activiteiten ik al heb meegedaan." Ze lacht. "Kan het zijn dat je er was toen we dumplings gingen maken?"
"Oh ja! Dat zal het geweest zijn. Die dag was super."

Er valt een stilte. Sofia friemelt kort aan de zoom van haar jurk. Ze draagt een traditionele rode qipao. De details zijn geweldig. Al ziet Camryn een paar details die heel anders zijn dan andere jurken die ze ooit gezien heeft. Er zijn subtiele regenbogen verwerkt in bloemen en andere figuren die op de jurk afgebeeld staan.

"Heb je de jurk zelf gemaakt?" vraagt ze met bewondering.
Sofia bloost. "Ja, samen met mijn moeder. We hadden de tijd en ik wilde eens iets nieuws proberen."
"Hij is geweldig. En de jurk staat je ook gewoonweg beeldig."
"Dank je wel. Jouw jurk is ook erg mooi."
Camryn lacht. "Misschien, maar niet zo mooi als die van jou. Ik zou willen dat ik een Chinese jurk in de kast had liggen en überhaupt kon naaien, borduren enzovoort."
"Jij hebt weer andere hobby's," zegt ze. "Wat doe je graag in je vrije tijd?"

Wanneer het eten wordt geserveerd, rijst met allerlei soorten groentes en vlees met daarnaast loempia's en dumplings, vertelt Camryn haar over haar passie voor schrijven en lezen. Hoe ze het liefst diep in de nacht begint met schrijven met een goede avond snack en in de vroege ochtend gaat slapen. Hetzelfde geldt voor lezen.

Als ze niet schrijft of leest, skeelert ze het liefst de hele ochtend. Ze gaat natuurgebieden af waar de weg maar goed genoeg is voor haar skeelers. Heerlijk vindt ze het. De zon en de wind op haar gezicht, het geluid van de wielen die rollen over het asfalt. Soms hoort ze zelfs de vogels fluiten als ze niet te veel opgaat in het bewegen van haar lichaam.
Helaas is er ook nog school, maar dat zit wel goed.

Sofia vraagt haar wat ze voor studie doet.
"Chinastudies in Leiden. Ik twijfelde tussen taalwetenschap en Chinastudies, maar dit is het toch geworden."