Korte queer verhalen

Een avond van speelkaarten en beloftes

"Kom op! De volgende ronde moet ik toch wel kunnen winnen?"
Met haar handen in het haar keek ze naar de speelkaarten die ze open voor zich neer had gegooid. "Sjani, je bent hier veel te goed in." Ze klonk dan verontwaardigd, Xia kon duidelijk de beginnende trotse glimlach op Shuangs gezicht zien verschijnen. Ze moest op haar onderlip bijten om haar eigen glimlach klein te houden bij het horen van haar bijnaam op haar vriendins lippen.

"Tja, dan moet je beter opletten. Het is niet mijn schuld dat je niet tussen de regels door kan lezen."
"Haal die grijns eens van je gezicht, Sja. Wie het laatst lacht..."
"Eerst zien, dan geloven," zegt Xia terwijl ze Shuangs wijzende wijsvinger wegtikt van haar eigen gezicht. Haar grijns was alleen maar groter geworden.

Shuang zuchtte overdreven, raapte de kaarten van de grond op en verzamelde ze in haar handen. Zezaten altijd graag op de vloer als ze kaarten. Het vloerkleed en twee grotemokken thee hielden hen warm. Ze begonde kaarten te schudden. Elke keer dat ze de dek kaarten bijna helemaal had geschud, vielen er enkelen op de grond en moest ze nog langer schudden.

"Geef mij de kaarten eens. Zo gaat het nog uren duren totdat ze geschud zijn." Voordat Shuang kon protesteren, had Xia de kaarten al uit haar handen gepakt. Ze schudde de kaarten snel en precies voordat ze ze op de juiste manier voor ze op de grond neerlegde.

Xia trok uitdagend haar wenkbrauw op, waardoor Shuang in de lach schoot. "Oké, ik geef toe dat jij misschien iets beter bent in het schudden van kaarten."
Concentratie zorgde voor een stilte die vol spanning zat. Shuang was gebrand om te winnen en dat maakte dat Xia een tikkeltje beter haar best wilde gaan doen.
Een voor een werden er kaarten opgelegd totdat de stapel zo groot was dat ze beiden bang waren om deze te moeten pakken.

"Misschien moeten we even een pauze inlassen." Op Shuangs voorhoofd parelden nog net geen zweetdruppels. Donkerbruine lokken dreigden voor haar gezicht te vallen en Xia moest zich inhouden voordat ze haar hand uitstak om ze achter haar oor te stoppen.

"Nee, nee, zo makkelijk kom je er niet onderuit. Nu moet dit potje afgemaakt worden ook."
"Ik weet al hoe het gaat eindigen, Sja. Je hoeft het er niet in te wrijven."
"Oh, hoe ben je daar zo zeker van," antwoordde Xia met een suggestieve grijns.
Shuang keek met een uitdagende blik terug.

"Oké dan." Shuangleek kort na te denken voordat ze sprak. "Als ik win, neem ik je mee uit schaatsen. Daarvan weet ik in ieder geval dat ik mezelf letterlijk staande kan houden," beloofde ze. Daarbij vond ze het helemaal niet erg om Xia's hand vast te moeten houden zodat ze niet zogenaamd onderuit zou gaan. Shuang was namelijk indrukwekkend goed in schaatsen. Hoe dan ook maakte het hand in hand schaatsen de activiteit alleen nog maar leuker.

"En als ík win, dan mag ik een boek uitkiezen op jouw kosten."
Shuang leek iets te willen zeggen. In plaats daarvan sloot ze haar mond weer. Ze knikte resoluut. Het was een gelijkwaardige deal en zo duur was een boek niet, toch?
"Dan is dat afgesproken," besloot Xia terwijl ze de volgende kaart op de stapel legde.

_~_

Shuang kreunde van frustratie. Het leek erop dat Xia voor de zoveelste keer zou gaan winnen. "Hoe weet ik nou welke kaart ik moet opleggen als jij al weet met welke kaart je gaat eindigen?"

Xia was vrolijk aan het te wiebelen van enthousiasme. Nog even en ze zou aan haar vreugdedans beginnen en dat genoegen wilde Shuang haar niet geven. Nog niet tenminste, want het was geweldig als ze danste alsof er niemand anders in de ruimte was.

Ze dacht heel hard na. Zo hard dat Xia de radertjes in haar hoofd zowat kon zien ronddraaien.
"We hebben niet de hele dag de tijd. Geef maar toe dat je het gewoon niet van me kunt winnen."
Net toen Shuang dacht dat haar hoofd zou ontploffen en ze zich gewoon maar alvast gewonnen zou geven, wist ze wat haar te doen stond.