Savaş (Bir Küçük Kasabanın Umudu)

Bölüm 1-Umudun ayak sesleri.

Topraklara ekilip,sabırla su verilen, topraklardan yeşerib filizlenen, fidanlar varken,bu savaş niye¿¡

Küçük kasaba halkı korkulu bir gece sonunda güneşli bir sabaha göz açmışdılar,kimisi yorgun,kimisi tedirgin,kimiside hiçbirşeyden habersizdi...
Saatler tam sabah 9u gösterdiyinde silah sesleri yankınlaşdı yeniden.
Bu kasabalıların günahı neyidi?neden bu olaylara maruz kalıyordular?
Bu sorular herkesi merak içinde burakıyordu...
Çare neydi?sessizce oturmakmıydı?yoksa savaşmakmı?
Kasabalıların umutları vardı,her gün,her gece Allaha el açıp dua eden temiz kalpler vardı ve bunu yapmakdan hiç vazgeçmediler.
Sonunda beklenen an gelmişdi terorün bu acımasızca katliyamlarına son demek için hiç araba geçmeyen,uçak inmeyen bu kasabaya,helikopterle askerler iniyordu...
Allah hiç bir dua'yı  bugüne kadar cevapsız burakmamışdı,şüphesiz ki...
1 saat boyunca silah sessleri yankılandı küçücük kasaba içerisinde...
Sonunda komutanlardan biri:ben binbaşı  Rüstem Çavuşoğlu,Türk cumhuriyyeti komutanı olarak,sizden evlerinizden rahat ve yavaş bir şekilde çıkmanızı arz ve talepte bulunuyorum,dedi...
Herkes bir anda kapıya yöneldi...
25 gün boyunca gün yüzüne hasret kalan kasaba halkı temiz havaya ve doğaya yeniden gözlerini açmış gibiydi...
Sanki bir bayram sabahı gibi herkes bir biriyle selamlaşıb,kucaklaşmakdaydı,buda ne olursa olsun onların içindeki sevginin biraz olsada eksilmediyini hatta bu süreçte onların bir birine daha çok destek olduklarını göstermekdeydi...
Askerlere,komutanlara sarılıb,ellerini öpmeye çalışanlarda vardı...
Ne güzel inançlarımız,ne güzel kalpli insanlarımız,yardım severlerimiz,düşünceli insanlarımız var,birdaha ve birdaha anlamış olduk çok şeyi...
Tabii bunca olay olup biterken Allah'ı unutmayıp hep ona el açıp ondan ümit kesmeyen kasabalıları Allah'da hiçbir zaman terk etmez,şübhesiz ki...
Ve kasabalıların seslerini ilk duyan Allaha el açıp dua ettikleri gibi tek ağızdan şükretti kasabalılar...

Kasabaya yemek ve koruma takviyyesi yerleşdirildikden sonra,komutanlar geriye kalan askerlerini ve şehid olan askerleri alarak,helikopterlerle gökyüzünde kayp oldular.
Yemekler eşit şekilde kasabalılara bölündükden sonra herkes evlerine çekildi,uzun zaman sonra kasabalılar sakin ve sessiz,huzurlu hayatlarına geri dönmüşdüler...
Kasabaya yavaş yavaş karanlık çökmekdeydi,kasabalılar evlerine çekilmişdiler.