Savaş (Bir Küçük Kasabanın Umudu)

Bölüm 2-Su barajı

Her kim ki yediği nimete şükür eder, şüphesiz ki Allah o nimetin daha bereketlisini ve hayırlısını onlara sunmaktadır.

Köylüler sessiz sabahın,güneş ışıklarıyla gözlerini açmışdılar.
Ne kadarda yorgundular oysa,evet,bu sefer yorgunluklarını almışlardı...
Herkes kahvaltısını yaparak evden çıkmıştı, kasaba halkı tedirgindi,peki ya aynı şeyler yeniden yaşarlarsa?
Bir tek şeyde vardı,ve buda kasaba halkının gözünden kaçmış deyildi,onlar tedirqin olsada,onlar için temkinli olan Türk askerleri vardı,bu yüzden içleri binebze olsada rahatdı...

Kasabanın çok yakınlarında bir su baraj bulunmakdaydı,bu su barajı çok büyük olduğundan,ona zarar gelmesin diye, kasaba halkı tarafından her türlü önlemler alınmakdaydı.
Fakat terör yüzünden,neredeyse 1 aydır kasaba halkı barajı başı boş burakmak zorunda kalmışdı.
Kasaba halkı su barajına zarar gelmişmi diye,4 askeri yanlarına alarak,baraja doğru yola çıktılar...
Baraja varmaya daha 10 dakkikalık mesafede,küçük bir akar su yatağına rastlamışdılar.
Kasaba halkı büyük şaşkınlık içerisinde l,bu su akıntısına baka kalmışlardı...
Kasaba halkının aklında tek soru işaresi vardı,oda şuydu,barajin yakınlıklarında,asıl baraja giden bu yol üzerinde,yıllardır böyle bir su akıntısının bulunmamasıydı.
1 ay boyunca,yağmurlarda hiç devamlı bir şekilde yağmamışdı...
Kasaba halkı bu işde bir terslik olduğunu çözdüklerinden,baraja doğru koşar adımlarla yol aldılar.
Hepsinin dilinde tek bir dua vardı,Allahım nolur kortuğumuz başımıza gelmesin,amin...

Amma bu dua için artık çok geçti...
Kasabalılar baraja vardıklarında,gördükleri manzara karşısında donakaldılar....

Baraj'da bakımsızlıkdan çatlaklar oluşmuş,bu çatlaklar büyümüş ve o çatlaklardan akan su hertarafı adeta göle çevirmişdi.
Köylüler askerlerin yardımıyla hemen barajdaki çatlakları onarmaya başladılar.

Nihayyet 5 saatlik çalışmanın sonunda,tüm uğraşlar sayesinde,çatlaklar onarılmışdı.

Kasaba halkı askerlere birdaha minnet borçlu olduklarını belirtdiler...

Askerler onlara ibretlik  olarak şöyle bir cümle kurdular:şüphesiz ki,borçlu olduğumuz tek kişi,rabbimiz Allahdır...Size bizi o gönderdi,sizlere biraz'da faydamız olduysa, ne mutlu bizlere.
Fakat aklımıza takılan tek bir soru var,nasıl bir bakım içerisindeydiniz ki,bu baraj 1 ay bakimsiz kaldığı için çatlak verdi?...

Kasaba halkının bilgelerinden Şura bey şöyle bir cevap verdi:şüphesiz ki,temizlik imandan gelir,biz bu barajı her hafta'da 2 defa temizleyip,her türlü bakımını yapmakdaydık,çünki bu baraj bizim için bereket kaynağı,Allahın bize sunduğu bir mucizedir,yağmurların çok az yağdığı bu bölgede tek içmek ve ekinlerimizi sulamak için su gelir kaynağımız,bu barajdır...

Askerler köylülerin bu sadıklığına ve sadaketine,inancına ve düzgünlüyüne birdaha hayran kalmışdılar,hepsi tek ağızdan HELAL OLSUN SIZE,dediler..
Kasaba halkı,askerlere teşekkür edib cümlemizden,dediler ve sonra,kasabalarına geri döndüler....