Hush - Yang jeongin

one

Güzel bir kağıda yazılmış mektubu okumaya başladı,

"Bayım bir sanat eseri gibisiniz. Özenle resmedilmiş bir sanat eseri gibisiniz. Pek anlamam romantiklikten ancak sizin yeryüzünde ki en güzel en zarif insan olduğunuzu söyleyebilirim. İnanın bana, yalan söylemiyorum size. Sizi ilk gördüğüm an dikkatimi çektiniz, auranız o kadar hoştu ki sizden gözlerimi alamadım. Daha adını bilmediğim, daha tanımadığım sizden etkilendim. Sizi izleme ihtiyacı duyuyordum. Bütün hareketlerinizi aklıma kazıma ihtiyacı duydum. Duygularım size gülünç gelebilir. Ancak bayım bu doğru değil! Kalbimden gelen bu his gülünç değil. Biliyor musunuz? Eminim ki duygularım karşılıksız. Yanınıza yakışmam ben. Size daha zarif daha iyi kalpli birisi lazım. Benim gibi mutsuz bir insan size yakışmaz efendim. Keşke ama keşke bir şansımız olsa. Değil mi ama? Daha beni tanımıyorsunuz. Ancak ben sizi çok iyi tanırım. Sizi seviyorum bayım anladığınız üzere. Sizin gibi birisini resmetmeyi beceremesem de sizi çizmek isterim. Çünkü bayım kağıtlara dökülmelisiniz. Bu sayede yüzünüzü görmediğim zamanlarda resime bakıp sizi hissedebilirim. Aptalca değil mi? Kaba konuştuğum için kusura bakmayın. Siz de bana hak veriyorsunuz. Bundan eminim. Sadece ama sadece sizi çok fazla seviyorum. İstediğinizi yapın! Ama bana zarar vermeyeceğinizi biliyorum. Duygularım karşılıksız olsa bile -bundan eminim- beni kırmayacaksınızdır. Kalbiniz buna el vermez bayım. En içten sevgilerimle sizi seven birisi."

Sevimli diye düşündü. Bu aşk ilanının sevimli olduğunu düşündü. Nefret etse bile sürekli böyle notlar alabilmeyi diledi..