1.Bölüm

349 21 17
                                    

''Sen sevilmeye layık biri değilsin''

Neredeyse bütün hayatı bu sözleri duyarak geçmişti hemde kendi öz babası tarafından başarmıştıda kimsenin onu gerçekten sevdiğini asla düşünmüyordu. Annesinin gülümseyerek içeri girmesi bile ona gerçek gelmiyordu 

Suna :Günaydın oğlum 

Kanat : Günaydın 

Suna : Kahvaltı hazır hadi inelim 

Kanat : Ben çıkıyorum 

Suna : Oğlum yapma Allah aşkına baban daha da sinirlenmesin 

Kanat : Beni seviyormuş düşünüyormuş gibi yapma anne 

Suna : Oğlum yapma Allah aşkına ben seni neden sevmiyim. Annenim ben senin 

Annesini daha fazla dinlemeden evden   çıkıp gitmişti aslında kendisi annesini ve kardeşini çok sevsede kendinin sevildiğini bir türlü his edemiyordu bu yüzden kendi başka bir dünya kurmuştu tek başına orada gayet mutluydu 

- Montenegro

Güleryüz ailesi tatil amaçlı geldikleri Montenegro'da son günlerinin tadını çıkarıyorlardı akşam uçağa binip dönmeleri gerekiyordu

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Güleryüz ailesi tatil amaçlı geldikleri Montenegro'da son günlerinin tadını çıkarıyorlardı akşam uçağa binip dönmeleri gerekiyordu. Ekim yüzünde his ettiği öpücüklerle gülerek gözlerini açtığında kendisine bakan erkek kardeşini görünce kendine çekip sıkıca sarılmıştı ellerini oynatıp

Ekim : Günaydın bir tanem 

Efe : ''Günaydın'' 

Ekim : İyisin dimi 

Efe sadece kafasını sallamıştı ablasına doğuştan duyma engelliydi ve annesi tarafından sevgi gören bir çocuk değildi. Ablası ve babası onu sevsede anne sevgisi görememek onu çok üzüyordu. Efe odadan çıktığında annesini görmesiyle korkuyla yerinde durmuştu 

Canan : Uyandın mı. Allah'ım ne günah işledim de seninm gibi evlat verdi bana ya 

Tam çocuğa vurucağı sırada sertçe kolundan tutulup geriye atılır 

Ekim : Eğer bir daha ona dokunamaya kalkarsan seni gebertirim anladın mı 

Canan : O benim çocuğum 

Ekim : O değil Efe bu bir. Anne isen ona göre davran buda 2 

Canan : Annen sana terbiye vermeden öldü ya işte en çok buna üzlüyorum 

Ekim : Bana bak Cana bir daha ölmüş annemin ağazına dolarsan seni gebertirim anladın mı 

Küçük kardeşine kucağına aldığı gibi hemen aşağı inmişti ama Canan öfke ile yerinde tepinmişti

Canan : Anasından kurtuldum kızı başıma kaldı hala 

Deyip oda aşağı inmişti kendi öz oğluna bile katlanamıyordu oysa ne kadar mutlu olmuştu bir oğlu olucak diye. Aama onun şansına engelli bir çocuk doğurmuştu 

Siyah ve BeyazHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin