Doom Is My Name

CH#3: My Defeat

JUAN

With curiosity, sinundan ko si Doom. She's heading to the Gym.

How did I knew her name? Did someone told me her name? Is it because she's my classmates? Or did I already know her?

Neither.

I met her at her very own place. On their house, there, I meet her. Malamang, hindi niya ako kilala o namumukhaan because she's too occupied by deep thoughts.

[Three Days Ago]

"Delivery po." Sigaw ko sa labas ng gate. Hindi gaano kalaki ang gate. May mumunting mga luntiang halamang gumagapang sa gate. Tumingkayad ako para makita ang bahay, medyo mataas ang gate kaya tanging rooftop lang ang nahagip ng mata ko. The rest is unseen.

I hit the doorbell almost 3 times but minutes already passed ay wala pa ring bumubukas ng pinto.

"Delivery po." I said aloud. Still in silence.

Again, I hit the doorbell for the last time and waited for five minutes hoping that someone will spurted out on the gate's door but I failed. Bagsak ang balikat na tumalikod ako.

I'm about to take step when I heard the rushing footstep. Muli akong nabuhayan. I fostered a smile after turning my back at the gate. The best smile that I can do.

Bumukas ang pinto ng gate at nakayukong babae ang bumungad sa'kin. Nakadungaw lang ito sa siwang ng pinto ng gate. Mukhang malalim ang iniisip. My forced smile faded. She's wearing pajama. Medyo magulo pa ang buhok nitong naka-bun. Mukhang kababangon lang niya sa higaan. Hindi dahil sa ngayon lang siya nagising kundi basi sa mata niya, mukhang ilang oras na siyang gising but didn't bother to get up on bed. I extend my hand holding the plastic bag.

"Delivery po ma'am." Matamlay na saad ko. She reach out the plastic bag on my hand without even took a glimpse on me.

"Ate Doom! Tumatawag si Kuya Khian!". High pitch voice of a boy. Mostly 10 years old can do it.

***

[Present]

"Juan! Hintay!" Napahinto at napalingon ako sa likuran ko. Patakbong lumapit si Aleq sa kinatatayuan ko. Nang makarating ay agad siyang umakbay sa'kin.

"Don't call me like that. It's not even my name." Bored na saad ko.

"Ops! My fault El Haris. Sa'n ka ba pupunta? Mali yata direksyon mo papuntang classroom. Don't tell me you're going to cut class?" Panghihinala ni Aleq nang humiwalay na siya sa pagkakaakbay.

"You know me Aleq. Sayang ang pagpa-part time ko tuwing weekend kung magbubulakbol lang ako sa pag-aaral." I said with a fact tone. Kumurba ang ngiti sa labi niya. Not the typical one. It's more like a teasing smile.

Bored ko siyang tinignan kung kaya't nawala ang ngiti sa mukha niya. He knows well how to stop that annoying smile he always do. Inayos niya ang salamin niya saka muling nagsalita.

"Okay! Pinaalalahanan lang kita at baka nakalimutan mo na. Hindi diyan ang R05. Kung makikipagkita ka sa girlfriend mo, next time invite mo ko. I'm excited to see who's the girl that makes your eyes became enthusiasts opposite to how lazy it is right now." Saka siya ngumiti at naglakad sa ibang direksyon. He raised his hand nang nakatalikod to bid his farewell.

Marahan akong napailing sa kung ano-ano ang pumapasok sa utak niya.

I search for Doom's figure pero hindi ko na makita. Dumiretso akong Gym. Hindi pa man ako nakakapasok ay kitang-kita ko kung paanong nagtago si Doom sa monobloc chair na nakasalansan. Hindi ko alam kung sino ang tinataguan niya o minamanmanan.

Lumapit ako sa kanya. Masyado siyang seryoso sa tinitingnan niya dahil hindi niya man lang napansin ang presensya ko.

Dumako ang tingin ko sa kung ano ang tinitingnan niya. Dalawang taong nagyayakapan. Doom averted her gaze from them for a moment. Para siyang nasasaktan sa nakita niya. She released a deep sigh. Muli siyang lumingon sa dalawang tao na kasalukuyan nang naghahalikan kung kaya at agad kong iniharang ang palad ko sa mata niya.

"Just stay still. Nothing's pleasant to see." I said with my usual lazy voice.

I'm expecting that she will do the opposite but thankfully, nanatili siyang nakatayo. Walang ginawa.

"Everything is worthless."  I said with emphasis. She then burst into tears unexpectedly. Napahawak siya sa bunganga niya na parang pinipigilan ang sarili na lumikha ng ingay dahil sa hagulgol.

Muli akong napatingin sa dalawa. They're done kissing. Nakakapit na ang babae sa braso ng lalaki habang nakangiti.

"That was quick Khian." My eyes knitted after hearing the name of the guy.

I thought Khian is her older brother but based on what I had witness, it was other way around.

Papalapit ang dalawa sa direksyon namin kaya agad akong tumalikod sa kanila para maitago si Doom sa kanila. Saglit na nagulat si Doom sa ginawa ko. Nagtama ang tingin namin. I'm still on my lazy eyes while she seems uncomfortable with our position right now. Masyado kasing malapit ang mukha namin sa isa't isa enough for me to see clearly how deeply she cried.

"Mas wild pa pala sila kaysa sa atin. Hahaha." Boses ng babae. Papalabas na ng Gym. Probably they saw us as if we're kissing.

It took minutes bago mawala sa paningin ko ang magkasintahan. Naitulak ako ni Doom kung kaya napalayo ako sa kanya. Napansin na rin niya siguro na nakaalis na ang dalawa.

"S-sorry." Nauutal nitong saad na hindi makatingin sa'kin. I darted her a bored look.

"...and thank you." Mahinang turan niya saka pinunasan ang mukha niyang basa ng luha niya. I just shrugged.

"Is he your boyfriend? What's his name again...? Khian..?" Lazy voice asking the girl in mess right in front of me.

"N-no." Nauutal pa rin nitong sagot. Napakunot ang noo ko sa narinig.

"If you're curious about why did I cried. Wala ka nang pakialam do'n. I don't need to explain. After all, we're not acquaintance except that we're just classmates na kahapon lang nagkita. Ni hindi mo nga alam pangalan ko."

'Yun ang alam mo'

"I'm not oblige to explain what's between me and Khian has." Saad nito.

Inayos niya muna ang sarili niya saka naglakad palabas ng Gym. Sinundan ko siya ng tingin. Hindi pa man siya nakalalayo ay may sinabi siya.

"I cried because I've been defeated."

And there... She left me with questionable sentence.

CH#3

A/N: Feel free to comment down below. I accept advices and suggestions. If you like this chapter, just hit the start button. Thanks.

P.S: Juan is not his true name so expect that El Haris will be the official name for POV, hindi na Juan. Bye! (^^)